Allativus

Z Wikipedii

Allativus - przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przemieszczanie się desygnatu w kierunku na zewnątrz pewnego określonego obiektu. Występuje w językach ugrofińskich (zwłaszcza węgierskim, fińskim i języku estońskim). Reliktowo formy allativu znane są także językom bałtyckim, litewskiemu i łotewskiemu, jednak nie są charakterystyczne dla współczesnych języków. Zachowane w języku litewskim formy allativu (np. vakarop "pod wieczór", velniop "do diabła") zwykle interpretowane są w opracowaniach leksykograficznych jako przysłówki.

[edytuj] Język fiński

Końcówką allatiwu w języku fińskim jest -lleTa sama końcówka obowiązuje w liczbie mnogiej. Przypadek podlega zjawisku wymiany stóp i w większości końcówka przypadka występuje gdy rdzeń przyjmuje stopę słabą.

• talo (las) - talolle (na dom) taloille - na domy
• saari (wyspa) - saarille (na wyspę).

Często jest odpowiednikiem celownika w językach indoeuropejskich i odpowiada na pytanie: "komu?", "czemu?"

• Sano minulle - powiedz mi
• Antoin kirjan lapsilleni - dałem książkę moim dzieciom.