Amaral (ur. 1973)

Z Wikipedii

Alexandre da Silva Mariano "Amaral"
Imię i nazwisko	Alexandre da Silva Mariano
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1973 Capivari, Brazylia
Pseudonim	"Amaral"
Pozycja	pomocnik
Wzrost	170 cm
Waga	67 kg
Informacje klubowe
Obecny klub	Ar-Rajjan
Numer	?
Kariera piłkarska
Lata	Klub	M (G)
1992-1996 1996-1997(j) 1996-1997(w) 1997 1997-1998 1998-1999 1999-2000 2000-2002 2002-2003(j) 2003 2003-2004(w) 2004-2005 2005 2005-2007 2007 2008- Ogółem w I lidze	Palmeiras São Paulo AC Parma Benfica Lizbona Palmeiras São Paulo Benfica Lizbona Corinthians São Paulo Vasco da Gama Rio de Janeiro AC Fiorentina Besiktas Stambuł Grêmio Foot-Ball Porto Alegrense Al-Ittihad Vitória Salvador Clube Atlético Mineiro Pogoń Szczecin Santa Cruz Recife Ar-Rajjan	60 (0) 4 (0) 19 (0) 22 (0) 5 (0) 18 (0) 16 (0) 33 (0) 11 (0) 14 (0) 9 (0) 16 (1) 16 (1)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1995-1996	Reprezentacja Brazylii	31 (0)

Alexandre da Silva Mariano, pseudonim Amaral (ur. 28 lutego 1973 w Capivari, Brazylia) – brazylijski piłkarz, pomocnik, reprezentant Brazylii w latach 1995/1996 (31A), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Atlancie 1996.

Jego pseudonim pochodzi od Amarala, zawodnika, który był w kadrze reprezentacji Brazylii w piłce nożnej na Mundial w 1978, którego przypomina stylem gry.

[edytuj] Przebieg kariery

Amaral stał się zawodowym piłkarzem, kiedy ofertę złożył mu Palmeiras São Paulo. Jako 18-letni chłopak podpisał 5-letni kontrakt, a jego mały prowincjonalny klubik otrzymał za jego wyszkolenie 5 tysięcy cruzeiro. Już w wieku 20 lat zdobył pierwszy tytuł mistrza kraju. W późniejszym okresie kontuzje przystopowały karierę zawodnika. W sezonie 1995/1996 w barwach klubu z największego miasta Brazylii zagrał jedynie 3 mecze. Sytuacji nie zmieniły transfery do klubów europejskich – zarówno w AC Parmie jak i w Benfice Lizbona był tylko rezerwowym.

W 1999 powrócił do ojczyzny i razem z Corinthians São Paulo wywalczył dwa tytuły mistrza kraju. Potem grał jeszcze w CR Vasco da Gama Rio de Janeiro. Po pewnym czasie, w wyniku konfliktu z trenerem – Axelem Diazem, zdecydował się na odejście. Lukratywną ofertę zaproponowały mu Lazio Rzym i Fiorentina. Piłkarzowi pozostawiono decyzje wyboru, gdzie chce zagrać, ten wybrał klub z Florencji. Przez dwa lata gry zdobył z "Violą" krajowy puchar, zaskarbił sobie również, ze względu na widowiskowy styl gry, dużą sympatię kibiców.

W 2003 roku przeniósł się do Besiktasu Stambuł, z którym zdobył tytuł mistrza kraju. Zaliczył krótki epizod w katarskim Al-Ittihad, by przez kolejne dwa lata ponownie grać w Brazylii: kolejno w Vitoria Salvador i Atletico Mineiro.

2 lutego 2006 podpisał dwuletni kontrakt z klubem polskiej Orange Ekstraklasy – Pogonią Szczecin, w barwach której zadebiutował w meczu otwarcia rundy wiosennej sezonu 2005/2006 – 11 marca w Szczecinie przeciwko Amice Wronki. 8 kwietnia 2006 w spotkaniu Pogoni z Górnikiem Łęczna w ostatniej minucie meczu zdobył swoją pierwszą bramkę w bogatej międzynarodowej i krajowej karierze piłkarskiej. 11 kwietnia 2006 podczas meczu w Bełchatowie z miejscowym GKS-em nabawił się kontuzji, która wykluczyła go z gry do końca sezonu. Klub renegocjował umowę z zawodnikiem przed rozpoczęciem kolejnego sezonu piłkarskiego. 14 września 2006. Po zakończeniu rehabilitacji Amaral powrócił z Brazylii do drużyny szczecińskiej Pogoni, z którą występował w sezonie 2006/2007 do meczu 19. kolejki spotkań przeciwko Wiśle Płock (31 marca 2007), kiedy to ponownie doznał kontuzji i powrócił do Brazylii. Do gry w Pogoni już nie powrócił.

W 2007 r. podpisał kontrakt z brazylijskim klubem Santa Cruz Recife, a od 2008 r. jest piłkarzem katarskiego Ar-Rajjan.