Anatol Kędzierski

Z Wikipedii

Anatol Kędzierski (ur. 22(23) lipca 1880 w Żytomierzu, zm. 11 lipca 1964 w Poznaniu) - generał brygady Wojska Polskiego, podpułkownik rosyjskiej artylerii.

Ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Sankt Petersburgu. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej (1904 - 1905). Walczył w I wojnie światowej, dowódca dywizjonu artylerii na froncie niemieckim. Został w jej trakcie ciężko ranny. Dowódca dywizjonu, potem dowódca III Brygady Artylerii, w okresie sierpień 1917 - maj 1918, w I Korpusie Polskim w Rosji Rosji (na Wschodzie) w stopniu podpułkownika.

Od grudnia 1918 w Wojsku Polskim. Grudzień 1918 - wrzesień 1919 inspektor artylerii Oddziałów Wielkopolskich. W okresie wrzesień 1919 - lipiec 1920 dowódca XV Brygady Artylerii, którą dowodził w wojnie z bolszewikami. Dostał się do niewoli bolszewickiej, z której uciekł i po urlopie zdrowotnym wrócił do służby. Mianowany na stopień generała brygady w 1920 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W okresie wrzesień 1921 - maj 1924 szef Artylerii i Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu VII Poznań. Czerwiec 1924 - styczeń 1931 dowódca 14 Dywizji Piechoty.

Podczas przewrotu majowego w 1926 opowiedział się po stronie rządu i domagał sie energicznych akcji przeciw rebelii. Później sprzeciwił się kapitulacji wojsk rządowych. Konsekwencji nie poniósł.

Od 31 stycznia 1931 w stanie spoczynku. Osiadł w Poznaniu, gdzie zmarł.

Odznaczenia: Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych, Krzyż Zasługi złoty.

[edytuj] Źródła

• T. Kryska-Karski & S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Wyd. Editions Spotkania, Warszawa 1991.
• H. P. Kosk, Generalicja Polska, Tom 1., Wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.