Andriej Czerkasow
Z Wikipedii
 |
||
| Tenis ziemny | ||
 brąz |
Barcelona 1992 | singel |
Andriej Giennadijewicz Czerkasow, ros. Андре́й Генна́диевич Черка́сов (ur. 4 lipca 1970 w Ufie), tenisista rosyjski, zwycięzca turniejów zawodowych w grze pojedynczej, medalista olimpijski, reprezentant w Pucharze Davisa.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Czerkasow należał do światowej czołówki juniorów, notując m.in. w 1987 finał US Open juniorów (przegrany do Davida Wheatona). W tymże roku został sklasyfikowany na 3. miejscu rankingu światowego juniorów. Od 1988 występował jako tenisista zawodowy; rok później po raz pierwszy osiągnął finał turniejowy, przegrał w Sydney z Amerykaninem Aaronem Kricksteinem. Lata 1990-1992 okazały się najlepszymi w karierze Rosjanina. Wygrał w 1990 inauguracyjny turniej o Puchar Kremla w Moskwie (w finale pokonując Tima Mayotte 6:2, 6:1), w tym samym sezonie był w dwóch wielkoszlemowych ćwierćfinałach (w Australian Open wyeliminował m.in. Ekwadorczyka Gomeza, a uległ ówczesnemu liderowi światowego tenisa Lendlowi, w US Open pokonał Changa, odpadł z Agassim). W 1991 obronił tytuł w Moskwie, w dramatycznym finale przeciwko Szwajcarowi Hlaskowi broniąc skutecznie dwóch piłek meczowych (7:6, 3:6, 7:6), był w finale w Brukseli (porażka z Forgetem), a na French Open doszedł do IV rundy (1/8 finału), pokonując takich rywali jak John McEnroe czy Pat Cash, i ulegając Szwedowi Stefanowi Edbergowi. W 1992 na paryskim turnieju wielkoszlemowym zrewanżował się Edbergowi, by odpaść z kolei w ćwierćfinale z Czechem Petrem Kordą. W tym samym roku sięgnął po brązowy medal olimpijski w grze pojedynczej.
Wyniki osiągane u progu lat 90. zaowocowały awansem na najwyższe miejsce rankingowe w karierze Czerkasowa - nr 13, które zajmował w czerwcu 1991. Karierę Rosjanin kontynuował aż do 2000, ale ostatnie znaczące rezultaty przypadły na 1993 - był wówczas w finałach turniejowych w Bolonii (porażka z Hiszpanem Burillo) i Bukareszcie (porażka z Chorwatem Ivaniseviciem). Później Czerkasow wypadł z czołowej setki rankingu, w turniejach najwyższej rangi występował sporadycznie, wygrywał też turnieje challengerowe. Jeszcze w 1997 w drodze do ćwierćfinału w Adelajdzie zdołał pokonać Australijczyka Raftera, który kilka miesięcy później triumfował w US Open. O ile w trzech turniejach Wielkiego Szlema udało się Czerkasowowi dotrzeć do ćwierćfinałów, to na Wimbledonie zawsze odpadał już w I rundzie (startował sześciokrotnie), i to zazwyczaj bez zdobytego seta (jedyny raz seta urwał w 1989 - w swoim debiucie - Jimmy'emu Connorsowi). W deblu nie startował zbyt często, a jego największymi osiągnięciami były dwa finały turniejowe - w Umagu w 1990 i w Moskwie rok później. Zarobki zawodowe Rosjanina na korcie przekroczyły dwa miliony dolarów.
Ze względu na sytuację polityczną Czerkasowowi przyszło startować w barwach trzech reprezentacji - ZSRR, Wspólnoty Niepodległych Państw i wreszcie Rosji. W Pucharze Davisa debiutował w 1988 i aż do 1993 pozostawał regularnym reprezentantem, by później zaliczyć jeszcze występ w 1997 i pożegnalny start w 2000. Miał na koncie w ramach tych rozgrywek zwycięstwa m.in. nad Markiem Koevermansem, Marcem Rossetem czy młodym Sergi Bruguerą. Łącznie odniósł 17 zwycięstw przy 13 porażkach, z czego w grze pojedynczej wygrał 14 pojedynków, a przegrał 9. W latach 1990-1992 Czerkasow występował również w Drużynowym Pucharze Świata (w 1991 pokonał Stefana Edberga, wówczas pierwszą rakietę świata). Jak już wyżej wspomniano, Rosjanin może się pochwalić medalem olimpijskim, po który sięgnął w 1992 w Barcelonie. Pokonał wówczas m.in. Pete Samprasa (mimo prowadzenia rywala 2:0 w setach) i w ćwierćfinale Jaime Oncinsa, a uległ Hiszpanowi Arrese w czterech setach. Przegrany półfinał był równoznaczny z brązowym medalem, nie rozgrywano wówczas meczu o 3. miejsce.
Andriej Czerkasow był zawodnikiem praworęcznym, z bekhendem oburęcznym, najlepiej czującym się na linii końcowej. Nie dysponował silnym, kończącym uderzeniem, grę opierał przede wszystkim na regularności. Ten styl gry zadecydował, że należy do niego rekord długości meczu rozgrywanego do dwóch wygranych setów w cyklu ATP Tour - w 1993 w Tel Awiwie pokonał Włocha Andreę Gaudenziego 6:7, 7:6, 7:5 po 3 godzinach i 54 minutach, broniąc trzech meczboli.
[edytuj] Zwycięstwa turniejowe (wszystkie w grze pojedynczej)
- 1990 Moskwa
- 1991 Moskwa
[edytuj] Finały turniejowe
- gra pojedyncza
- 1989 Sydney
- 1991 Bruksela
- 1993 Bolonia, Bukareszt
- gra podwójna
- 1990 Umag (z Andriejem Olchowskim)
- 1991 Moskwa (z Aleksandrem Wołkowem)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Andriej Czerkasow sylwetka na stronie ATP Tour (en)
- Andriej Czerkasow sylwetka na stronie Pucharu Davisa (en)
