John McEnroe

Z Wikipedii

John McEnroe
John McEnroe
Państwo	Stany Zjednoczone
Miejsce zamieszkania	Nowy Jork
Data urodzenia	16 lutego 1959
Miejsce urodzenia	Wiesbaden
Wzrost	180 cm
Waga	75 kg
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	1978
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	76
Najwyżej w rankingu	1 (3 marca 1980)
Australian Open	SF (1983)
Roland Garros	F (1984)
Wimbledon	W (1981, 1983 - 1984)
US Open	W (1979 - 1981, 1984)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	70
Najwyżej w rankingu	1 (3 stycznia 1983)
Australian Open	SF (1989)
Roland Garros	QF (1992)
Wimbledon	W (1979, 1981, 1983 - 1984, 1992)
US Open	W (1979, 1981, 1983, 1989)

John McEnroe w charakterystycznej dla siebie dyskusji z arbitrem

John Patrick McEnroe, Jr. (ur. 16 lutego 1959 w Wiesbaden, Niemcy) - amerykański tenisista, lider rankingu światowego, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i podwójnej, pięciokrotny zdobywca Pucharu Davisa.

Zawodnik leworęczny, przez wielu znawców uważany za najlepszego woleistę w historii. Budził emocje wśród kibiców nie tylko efektownym, ofensywnym stylem gry, ale także wybuchowym zachowaniem na korcie; kłócił się często z sędziami, co kilkakrotnie kończyło się dyskwalifikacją. W 1977 po raz pierwszy awansował do półfinału Wimbledonu, również półfinał osiągnął w swoim ostatnim występie w tym turnieju - w 1992. W latach 1980-1985 spędził łącznie 170 tygodni na pozycji lidera rankingu światowego; pozycję lidera osiągnął również w liście deblistów. Tworzył wybitną parę deblową z Peterem Flemingiem.

Karierę zawodową zakończył w 1992, w ostatnim roku startów wygrywając w parze z Niemcem Stichem grę podwójną na Wimbledonie, po niezwykle zaciętym pięciosetowym finale z Grabbem i Renebergiem. Również w 1992 zdobył po raz piąty Puchar Davisa (wcześniej w 1978, 1979, 1981 i 1982), występując w meczu finałowym w deblu, jako partner Samprasa. Zdobył ponadto dwukrotnie Drużynowy Puchar Świata (1984, 1985). Po zakończeniu kariery z powodzeniem występuje w rozgrywkach weteranów, udziela się również jako komentator tenisa. W lutym 2006 wystąpił z tzw. dziką kartą w turnieju deblowym w San José i w parze ze Szwedem Björkmanem odniósł 71. turniejowe zwycięstwo. W latach 1999-2000 pełnił funkcję kapitana reprezentacji w Pucharze Davisa, ale po mało udanym sezonie (wymęczone zwycięstwa nad Zimbabwe i Czechami, porażka 0:5 z Hiszpanią) zrezygnował i został zastąpiony przez brata, Patricka.

W 1999 został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame. Był żonaty z aktorką Tatum O'Neal, ale małżeństwo (mimo trójki dzieci) zakończyło się rozwodem; drugą żoną McEnroe została piosenkarka Patty Smyth (nie mylić z Patti Smith).

Statystyki:
- rok rozpoczęcia profesjonalnych startów - 1978;
- łączna liczba zwycięstw w singlu - 867;
- łączna liczba porażek w singlu - 192;
- liczba zdobytych tytułów w singlu - 76 (w tym 7 wielkoszlemowych);
- liczba zdobytych tytułów w deblu - 71;
- łączna suma zarobionych na korcie pieniędzy - 12 547 797 dolarów

Poszczególne zwycięstwa w turniejach Wielkiego Szlema:
- 1979 - US Open, przeciwnik w finale: Vitas Gerulaitis, wynik meczu: 7-5, 6-3, 6-3;
- 1980 - US Open, przeciwnik w finale: Björn Borg, wynik meczu: 7-6, 6-1, 6-7, 6-7, 6-4;
- 1981 - Wimbledon, przeciwnik w finale: Björn Borg, wynik meczu: 4-6, 7-6, 7-6, 6-4;
- 1981 - US Open, przeciwnik w finale: Björn Borg, wynik meczu: 4-6, 6-2, 6-4, 6-3;
- 1983 - Wimbledon, przeciwnik w finale: Chris Lewis, wynik meczu: 6-2, 6-2, 6-2;
- 1984 - Wimbledon, przeciwnik w finale: Jimmy Connors, wynik meczu: 6-1, 6-1, 6-2;
- 1984 - US Open, przeciwnik w finale: Ivan Lendl, wynik meczu: 6-3, 6-4, 6-1;