Andrzej Czok

Z Wikipedii

Jerzy Kukuczka i Andrzej Czok (po prawej) podczas wyprawy na Mount Everest z wiosny 1980 roku. 19 maja 1980 zdobyli oni szczyt nową drogą.

Andrzej Czok (ur. 11 listopada 1948, zm. 11 stycznia 1986) polski himalaista związany z gliwickim Klubem Wysokogórskim.

Swój pierwszy ośmiotysięcznik zdobył 4 października 1979 roku, kiedy to grupa himalaistów w składzie: Andrzej Czok, Jerzy Kukuczka, Andrzej Heinrich, Janusz Skorek weszła na szczyt Lhotse. Niespełna rok później z Kukuczką stanął na szczycie najwyższej z gór naszego globu Mount Evereście, a następnie samotnie w 1982 roku na Makalu. Czwarty swój ośmiotysięcznik Dhaulagiri zdobył ponownie z Kukuczką, a stało się to 21 stycznia 1985 roku i było to zarazem pierwszym zimowym wejściem na ten szczyt. Andrzej Czok okupił je poważnymi odmrożeniami w wyniku, których stracił częściowo pięć palców u obu stóp. Mimo tego już rok później podjął nowe wyzwanie, była to Kangchenjunga i ponownie próba zdobycia kolejnego ośmiotysięcznika po raz pierwszy porą zimową. Wierzchołek góry uznawanej przez Tybetańczyków za świętą nie był mu jednak pisany. Osłabiony organizm przegrał z chorobą wysokościową. Zmarł 11 stycznia 1986 w obozie III, jego ciało spoczęło na Wielkiej Półce południowej ściany Kanczendzongi.

Andrzej Heinrich, Kazimierz Olech i Andrzej Czok odpoczywają w bazie podczas wyprawy na Mount Everest z wiosny 1980 roku.