Dhaulagiri

Z Wikipedii

Współrzędne: 28°42' N 83°30' E28.7 83.5 (Dhaulagiri)

Dhaulagiri
Dhaulagiri I
Państwo	Nepal, Azja
Pasmo	Himalaje Środkowo-Zachodnie, Himalaje
Wysokość	8167 m n.p.m.
Wybitność	3357 m
Data zdobycia	1960
Pierwsze wejście	Kurt Diemberger i Albin Schelbert (Austria), Nawang Dorje (Nepal)

Dhaulagiri (sanskryt धौलागिरी - "Biała Góra") – szczyt w Himalajach środkowo-zachodnich o wysokości 8167 m n.p.m., oddzielony od pobliskiej Annapurny głęboko wciętą doliną rzeki Kali Gandaki.

Dhaulagiri jest siódmym co do wysokości ośmiotysięcznikiem, najwyższym z tak zwanych niskich ośmiotysięczników. W masywie można wyodrębnić sześć w miarę samodzielnych wierzchołków:

Wierzchołek	Wysokość (m n.p.m.)
Dhaulagiri I	8 167
Dhaulagiri II	7 751
Dhaulagiri III	7 715
Dhaulagiri IV	7 661
Dhaulagiri V	7 618
Dhaulagiri VI	7 268

Przez pewien czas, od pomiarów dokonanych w 1818 aż do połowy XIX wieku, uważany za najwyższą górę świata.

Próbę wejścia podjęła wyprawa francuska w 1950 roku. W obliczu trudności orientacyjnych spowodowanych brakiem map i nieznajomością terenu Francuzi przenieśli się pod Annapurnę.

[edytuj] Zdobywcy

• 13 maja 1960 roku pierwsze wejście szwajcarskiej wyprawy kierowanej przez Maxa Eiselina. W ataku szczytowym uczestniczyli: Kurt Diemberger, Peter Diener, Ernest Forrer, Albin Schelbert i Szerpowie Nawang Dorje i Nyima Dorje.
• 23 maja 1960 na wierzchołek weszli Michel Vaucher i Hugo Weber. Uczestnikami tej wyprawy byli też dwaj Polacy: Jerzy Hajdukiewicz i Adam Skoczylas.

[edytuj] Polskie wejścia

• 18 maja 1980 - Wojciech Kurtyka i Ludwik Wilczyński ścianą zachodnią (2 400 m) w stylu alpejskim. W wejściu współuczestniczyli Rene Ghilini i Alex McIntyre
• 18 maja 1983 - Mirosław Gardzielewski, Jacek Jezierski, Tadeusz Łaukajtys i Wacław Otręba
• 21 stycznia 1985 - Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka - pierwsze wejście zimowe w wyprawie kierowanej przez Adama Bilczewskiego
• 24 kwietnia 1990 - Krzysztof Wielicki
• 1994 - Piotr Pustelnik
• 1 maja 2008 - Kinga Baranowska - jako pierwsza Polka