Andrzej Długoszowski
Z Wikipedii
Andrzej Długoszowski ps. "Klanecki", "Andrzej Długi" (ur. 10 listopada 1922[1], zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – porucznik, podharcmistrz, uczestnik powstania warszawskiego w II plutonie "Alek" 2. kompanii "Rudy" batalionu "Zośka". Ewangelik reformowany.
Podczas okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji. Od 1943 roku był drużynowym w 23 WDH "Pomarańczarnia". Na wniosek jego i Andrzeja Romockiego ps. "Morro" przemianowano Oddział Specjalny "Jerzy" na batalion "Zośka"[2]. 27 kwietnia 1944 w Akcji "Tłuszcz-Urle" należał do grupy ataku[3].
Poległ 3. dnia powstania warszawskiego przy ul. Gęsiej, w rejonie "Gęsiówki" na Woli. Miał 21 lat. Pochowany wraz z bratem ppor. Markiem Długoszowskim (ps. "Baobab") w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu "Zośka" na Wojskowych Powązkach w Warszawie.
Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
- ↑ Relacja Stanisława Sieradzkiego w Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego
- ↑ Akcja "Tłuszcz-Urle"
