Andrzej Krzycki

Z Wikipedii

Andrzej Krzycki
Herb
Dewiza	brak
Data wyboru	1535
Urodzony	7 lipca 1482
Zmarł	10 maja 1537

Andrzej Krzycki, Cricius, herbu Kotwicz (ur. 7 lipca 1482 w Krzycku w Wielkopolsce, zm. 10 maja 1537 w Skierniewicach) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, poeta staropolski piszący po łacinie, humanista.

Dzięki pomocy wuja, którym był biskup Piotr Tomicki, zdobył wykształcenie studiując pod kierunkiem wybitnych humanistów na uniwersytecie w Bolonii. Powrócił do Polski ok. 1501 r. Rozpoczął karierę w hierarchii kościelnej i w 1512 r. został sekretarzem Barbary, żony Zygmunta I. Po jej śmierci stał się sekretarzem królewskim. Objął stanowisko biskupa przemyskiego (i mieszkał w pałacu biskupim w Krośnie), później płockiego, by wreszcie zostać arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem. Był wujem Biskupa Krakowskiego Andrzeja Zebrzydowskiego z Więcborka któremu sfinansował studia pomagając Mu w karierze naukowej i Biskupiej. Ma pomnik w katedrze Gnieźnieńskiej w stylu odrodzenia.

Oprócz poezji, którą wykorzystywał także do własnych celów osobistych i politycznych, pisał także łacińską prozą, lecz traktował tę twórczość marginalnie. Uważa się go za jednego z najwybitniejszych humanistów swojej epoki.

[edytuj] Bibliografia

ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II, popr. i uzupeł., Warszawa 2000, k. 232. ISBN 83-211-1311-7; Słownik Polskich Teologów Katolickich, pod red. H. E. Wyczawskiego,T. II, s. 452-454.

[edytuj] Zobacz też

• literatura staropolska