Andrzej Zaorski

Z Wikipedii

Andrzej Zaorski (ur. 17 grudnia 1942^[1] w Piaskach koło Lublina) – polski aktor i artysta kabaretowy, występujący w telewizji, filmie i teatrze, a także w radiu. Syn Tadeusza Zaorskiego^[2], starszy brat Janusza Zaorskiego.

Ukończył PWST w Warszawie w 1964, debiutował w teatrze 31 stycznia 1965. Występował w warszawskim teatrze Współczesnym (do 1970), potem w "Ateneum", Narodowym, Powszechnym, "Na Targówku" i teatrze "Kwadrat", w kabaretach "U Lopka", "Pod Egidą", "Tu 60-tka" i "Kaczuch Show". W latach 70. uczestniczył w produkcjach cyklicznych programów telewizyjnych (m.in. Gallux Show, Studio Gama i Polskie Zoo) oraz radiowych (60 minut na godzinę). W 1991 otrzymał nagrodę "Wiktora" (dla osobowości telewizyjnej).

Na początku lat 90 wycofał się z aktywnej pracy w teatrze i filmie, choć pod koniec tej dekady i na początku następnej wystąpił w kilku serialach, a także podejmował próby reżyserskie. Po przebyciu w 2004 udaru mózgu, co spowodowało paraliż i znaczne ograniczenie zdolności wysławiania się niemal równoznaczne u aktora z utratą głosu, napisał wydaną w 2006 autobiograficzną powieść "Ręka, noga, mózg na ścianie"^[3], w której opisał proces wychodzenia z choroby.

[edytuj] Wybrana filmografia

• 1991 Panny i wdowy
• 1988 Piłkarski poker
• 1984 Baryton
• 1982 Matka królów
• 1979 Skradziona kolekcja
• 1977 Lalka
• 1974 Ile jest życia
• 1971 Bolesław Śmiały
• 1967 Stawka większa niż życie
• 1967 Westerplatte
• 1966 Małżeństwo z rozsądku
• 1966 Marysia i Napoleon

[edytuj] Przypisy

1. ↑ wg innych źródeł 7 stycznia 1943: sam Zaorski podaje datę grudniową i wyjaśnia, że fakt jego urodzenia zarejestrowano dopiero w styczniu pod nieprawidłową datą
2. ↑ w czasach PRL (w latach 60. XX w.) wiceministra kultury i sztuki oraz szefa kinematografii polskiej
3. ↑ współpraca: Katarzyna Ciesielska; ISBN 83-922240-8-6