Angelo Sormani

Z Wikipedii

Angelo Benedicto Sormani (ur. 3 lipca 1939 w Jaú), były piłkarz włoski pochodzenia brazylijskiego grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 182 cm wzrostu, ważył 78 kg. Nosił przydomek "Biały Pele".

[edytuj] Kariera klubowa

Sormani piłkarską karierę rozpoczął w klubie Santos Futebol Clube. W 1958 roku zadebiutował w jego barwach w lidze brazylijskiej. Już w pierwszym sezonie wywalczył mistrzostwo stanu São Paulo, a w 1960 roku powtórzył ten sukces. W 1961 roku po raz trzeci zdobył mistrzostwo stanowe, ale także po raz pierwszy i jedyny w karierze wywalczył mistrzostwo Brazylii.

Latem 1961 Sormani wyjechał do Włoch. Jego pierwszym klubem w tym kraju była pierwszoligowa AC Mantova. W lidze zadebiutował 27 sierpnia w zremisowanym 1:1 wyjazdowym meczu z Juventusem Turyn. We Mantovie grał w ataku i wykazał wysoką skuteczność. W sezonie 1961/1962 zdobył 16 goli w lidze i został wicekrólem strzelców, a rok później uzyskał 13 trafień i także plasował się w czołówce strzelców. Latem 1963 za 500 milionów lirów przeszedł do silniejszej Romy. W rzymskim klubie spędził jeden sezon, ale zdołał wywalczyć Puchar Włoch. Już po roku był piłkarzem Sampdorii Genua, ale i tu grał tylko przez 12 miesięcy.

W 1965 roku po Sormaniego zgłosił się A.C. Milan. W klubie tym stał się gwiazdą i miał pewne miejsce w ataku. W sezonie 1965/1966 strzelił 21 bramek, jednak to Luis Vinicio z Lanerossi Vicenza został królem strzelców. Swój pierwszy sukces w barwach "rosso-nerich" Sormani osiągnął w 1967 roku, gdy zdobył swój drugi Puchar Włoch. W 1968 roku natomiast sięgnął po swoje pierwsze "scudetto", a także po Puchar Zdobywców Pucharów (wystąpił przez 90 minut w wygranym 2:0 finale z Hamburger SV). W 1969 roku zdobył z Milanem Puchar Mistrzów, walnie przyczyniając się do tego bramką strzeloną w wygranym 4:1 finale z Ajaksem Amsterdam. W tym samym roku wygrał także Puchar Interkontynentalny.

W 1970 roku Sormani opuścił Mediolan i przeniósł się na południe do Neapolu. W drużynie tamtejszego SSC Napoli, gdzie także grał w wyjściowej jedenastce. W swoim pierwszym sezonie w tym klubie zajął 3. miejsce w lidze, ale w kolejnym dopiero 8. W sezonie 1972/1973 reprezentował barwy Fiorentiny (4. miejsce). Ostatnim jego klubem w karierze był Lanerossi Vicenza, w którym grał przez 3 lata, ale nie osiągnął większych sukcesów. Karierę zakończył w 1976 roku. Liczył sobie wówczas 37 lat.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1958	Santos FC	Brazylia	Campeonato Brasileiro	?	?
1959	Santos FC	Brazylia	Campeonato Brasileiro	?	?
1960	Santos FC	Brazylia	Campeonato Brasileiro	?	?
1961	Santos FC	Brazylia	Campeonato Brasileiro	?	?
1961/62	AC Mantova	Włochy	Serie A	31	6
1962/63	AC Mantova	Włochy	Serie A	33	13
1963/64	AS Roma	Włochy	Serie A	25	6
1964/65	Sampdoria Genua	Włochy	Serie A	30	2
1965/66	A.C. Milan	Włochy	Serie A	32	21
1966/67	A.C. Milan	Włochy	Serie A	18	4
1967/68	A.C. Milan	Włochy	Serie A	29	11
1968/69	A.C. Milan	Włochy	Serie A	29	4
1969/70	A.C. Milan	Włochy	Serie A	29	5
1970/71	SSC Napoli	Włochy	Serie A	25	5
1971/72	SSC Napoli	Włochy	Serie A	28	2
1972/73	AC Fiorentina	Włochy	Serie A	9	0
1973/74	Lanerossi Vicenza	Włochy	Serie A	24	5
1974/75	Lanerossi Vicenza	Włochy	Serie A	22	4
1975/76	Lanerossi Vicenza	Włochy	Serie B	11	3
			Łącznie w Serie A	364	98

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

Sormani nie występował nigdy w reprezentacji Brazylii. Po przyjeździe do Włoch przyjął tamtejsze obywatelstwo. W 1962 roku został powołany przez selekcjonerów Paola Mazzę i Giovanniego Ferrariego do kadry na Mistrzostwa Świata w Chile, mimo że nie zaliczył debiutu w kadrze narodowej. Swój pierwszy mecz rozegrał 7 czerwca, a Włochy pokonały w meczu grupowym Szwajcarię 3:0, ale odpadły z dalszej rywalizacji. W "Squadra Azzurra" wystąpił w 7 meczach i zdobył 2 gole (w dwóch wygranych meczach: 1:0 z Turcją i 3:0 z Brazylią).

[edytuj] Kariera trenerska

• 1980 SSC Napoli
• 1986-1987 AS Roma

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Sormani przez krótki okres był trenerem. W 1980 roku bez sukcesów prowadził SSC Napoli. W 1986 roku został pierwszym szkoleniowcem Romy i zajął z nią 7. miejsce w Serie A, a po sezonie został zastąpiony przez Szweda Nilsa Liedholma. Obecnie jest komentatorem dla stacji sportowej Stream TV.