Antonio Calvi

Z Wikipedii

Antonio Calvi (ur. 1341 − zm. 2 października 1411) − włoski kardynał okresu Wielkiej Schizmy Zachodniej.

Z pochodzenia był Rzymianinem. Studiował prawo i został prawnikiem konsystorialnym oraz kanonikiem Bazyliki Watykańskiej. W początkowym okresie Schizmy był zwolennikiem obediencji "rzymskich" papieży. Za pontyfikatu Bonifacego IX został biskupem Imoli (1390-1395) i Todi (1395-1405). 12 czerwca 1405 papież Innocenty VII mianował go kardynałem-prezbiterem S. Prassede. Uczestniczył w konklawe 1406, które wybrało Grzegorza XII, wkrótce potem opuścił jednak jego obediencję i przyłączył się do Soboru w Pizie. Wybrany na tym soborze Antypapież Aleksander V przyznał mu tytuł prezbitera S. Marco. Brał udział w konklawe 1410, które wybrało antypapieża Jana XXIII. Zmarł w Rzymie i został pochowany w Watykańskiej Bazylice św. Piotra, której był archiprezbiterem od 1408 roku. [1]