Konklawe 1406

Z Wikipedii

Konklawe 18-30 XI 1406 – konklawe okresu Wielkiej Schizmy Zachodniej, które wybrało Grzegorza XII na papieża obediencji rzymskiej.

Spis treści

1 Śmierć Innocentego VII
2 Lista uczestników
- 2.1 Nieobecni
3 Wybór Grzegorza XII
4 Źródła

[edytuj] Śmierć Innocentego VII

Papież Innocenty VII, trzeci z kolei papież rzymskiej obediencji, zmarł 6 listopada 1406 po dwóch latach pontyfikatu. Na konklawe 1404 ślubował on, że podejmie wszelkie kroki, łącznie z abdykacją, aby zakończyć trwającą w Kościele od 1378 roku schizmę. Wbrew tym zobowiązaniom zaraz po wyborze odrzucił pojednawcze gesty ze strony rywala, awiniońskiego (anty)papieża Benedykta XIII. Później próbował wprawdzie zwołać sobór do Rzymu, ale inicjatywa ta spełzła na niczym, tym bardziej, że Benedykt XIII także nie wydawał się skłonny do ustępstw. Podobnie jak przy śmierci Urbana VI, Klemensa VII i Bonifacego IX także i tym razem pojawiały się głosy, by nie przystępować do wyboru, lecz uznać za papieża Benedykta XIII lub zaczekać na jego śmierć. Mimo to "rzymscy" kardynałowie szybko rozpoczęli konklawe.

[edytuj] Lista uczestników

Rzymska obediencja Św. Kolegium liczyła 18 kardynałów. 14 z nich brało udział w konklawe:

Angelo Acciaioli (nominacja kardynalska: 17 grudnia 1384) – kardynał-biskup Ostia e Velletri; dziekan Św. Kolegium Kardynałów; wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego; archiprezbiter Bazyliki Watykańskiej; archidiakon Exeter i Canterbury

Enrico Minutoli (18 grudnia 1389) – kardynał-biskup Frascati; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej

Antonio Caetani (27 lutego 1402) – kardynał-biskup Palestriny; wielki penitencjariusz; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej

Angelo d'Anna de Sommariva (17 grudnia 1384) – kardynał-prezbiter S. Pudenziana

Corrado Caraccioli (12 czerwca 1405) – kardynał-prezbiter S. Crisogono; kamerling Św. Kościoła Rzymskiego; administrator diecezji Mileto

Angelo Correr (12 czerwca 1405) – kardynał-prezbiter S. Marco; tytularny patriarcha Konstantynopola; administrator diecezji Coron

Giordano Orsini (12 czerwca 1405) – kardynał-prezbiter SS. Silvestro e Martino ai Monti; opat komendatoryjny Farfa; protektor zakonu franciszkanów

Giovanni Migliorati (12 czerwca 1405) – kardynał-prezbiter S. Croce in Gerusalemme; administrator archidiecezji Rawenna

Antonio Calvi (12 czerwca 1405) – kardynał-prezbiter S. Prassede

Landolfo Maramaldo (21 grudnia 1381) – kardynał-diakon S. Nicola in Carcere Tulliano; protodiakon Św. Kolegium Kardynałów; legat w Perugii

Rinaldo Brancaccio (17 grudnia 1384) – kardynał-diakon SS. Vito e Modesto

Oddone Colonna (12 czerwca 1405) – kardynał-diakon S. Giorgio in Velabro; biskup Urbino

Pietro Stefaneschi (12 czerwca 1405) – kardynał-diakon S. Angelo in Pescheria

Jean Gilles (12 czerwca 1405) – kardynał-diakon SS. Cosma e Damiano

Oprócz Francuza Jean Gilles wszyscy elektorzy byli Włochami. Czterech z nich mianował Urban VI, dwóch Bonifacy IX, a ośmiu Innocenty VII.

[edytuj] Nieobecni

4 kardynałów (Węgier, dwóch Włochów i Grek) nie brało udziału w konklawe:

Bálint Alsáni (17 grudnia 1384) - kardynał-prezbiter S. Sabina; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów; administrator diecezji Pecz

Francesco Uguccione (12 czerwca 1405) - kardynał-prezbiter SS. IV Coronati; administrator archidiecezji Bordeaux

Pietro Filargo (12 czerwca 1405) - kardynał-prezbiter SS. XII Apostoli; administrator archidiecezji Mediolan

Baldassare Cossa (27 lutego 1402) - kardynał-diakon S. Eustachio; legat w Romanii; archidiakon Bolonii

Alsáni został mianowany przez Urbana VI, Cossa przez Bonifacego IX, a pozostali dwaj przez Innocentego VII.

[edytuj] Wybór Grzegorza XII

Konklawe rozpoczęło się 18 listopada. Wszyscy kardynałowie podpisali kapitulację wyborczą, która zobowiązywała elekta do:

- złożenia abdykacji, gdyby Benedykt XIII zrobił to samo lub gdyby umarł

- niemianowania nowych kardynałów ponadto to, co konieczne do zachowania równowagi z obediencją awiniońską

- rozpoczęcia negocjacji z antypapieżem w ciągu trzech miesięcy od wyboru.

30 listopada, po dwunastu dniach obrad, wybrano na papieża najstarszego spośród elektorów Angelo Correra, Wenecjanina, którego zaproponował kardynał Caetani. 80-letni elekt przyjął wybór i przybrał imię Grzegorza XII. 19 grudnia odbyła się uroczysta inauguracja pontyfikatu. Choć Grzegorz XII złamał swoje wyborcze zobowiązania, przyczyniając się tym samym do przejściowego pogłębienia schizmy (patrz Sobór w Pizie), to jednak jego późniejsza postawa na Soborze w Konstancji umożliwiła jej ostateczne przezwyciężenie.