Innocenty VII

Z Wikipedii

Innocenty VII
Imię łacińskie	Innocentius VII
Data wyboru	17 października 1404
Imię i nazwisko	Cosimo Gentile de'Migliorati
Urodzony	ok. 1336 Sulmona, Włochy
Zmarł	6 listopada 1406 Rzym, Włochy

Papież Innocenty VII (właściwie Cosimo Gentile de'Migliorati) ur. ok. 1336 w Sulmona w Abruzzi - zm. 6 listopada 1406) - 204. Papież, głowa kościoła rzymskokatolickiego. Sprawował tę funkcję od 17 października 1404 r. do dnia śmierci, w dniu 6 listopada 1406 r. Reprezentował "rzymską" obediencję (uznaną później za legalną) w okresie Wielkiej Schizmy Zachodniej.

Spis treści 1 Życie i kariera przed wyborem na papieża 2 Wybór na papieża 3 Pontyfikat 3.1 Kardynałowie z nominacji Innocentego VII 4 Źródła

[edytuj] Życie i kariera przed wyborem na papieża

Cosimo Gentile de' Migliorati urodził się w Sulmona w szlacheckiej rodzinie o wojskowych tradycjach, wybrał jednak stan duchowny. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Bolonii z tytułem doktora. Następnie był profesorem prawa na uniwersytetach w Bolonii i Perugii. Sprawował też funkcje archiprezbitera Sulmona (1373) i kanclerza archidiecezji Kapua (1379). Po wyborze antypapieża Klemensa VII pozostał wierny prawowitemu papieżowi Urbanowi VI. Dzięki rekomendacjom z uniwersytetu bolońskiego w 1380 został przyjęty do służby w kurii papieskiej. Urban VI mianował go kolektorem danin papieskich w Anglii.

4 listopada 1387 został wybrany na arcybiskupa Rawenny, ponieważ jednak senior Rawenny Guido da Polenta wspierał Klemensa VII, nie mógł objąć archidiecezji. 15 września 1400 zrezygnował z archidiecezji raweńskiej na rzecz bratanka Giovanni Migliorati. W latach 1389-1390 był także biskupem Bolonii. Sakrę biskupią przyjął 5 grudnia 1387. Sprawował także urząd wicekamerlinga Kamery Apostolskiej i był prefektem konklawe 1389. Wybrany wtedy papież Bonifacy IX na konsystorzu 18 grudnia 1389 mianował go kardynałem-prezbiterem tytułu Santa Corce in Gerusalemme i uczynił go swoim bliskim współpracownikiem (m. in. powierzył mu prowadzenie spraw finansowych Stolicy Apostolskiej). W 1390 działał jako legat papieski w Lombardii i Toskanii, mediując w konflikcie pomiędzy księciem Gian Galeazzo Viscontim a komunami Bolonii i Florencji. W maju 1396 został kamerlingiem Św. Kościoła Rzymskiego. Kiedy Bonifacy IX był już ciężko chory, mianował go przewodniczącym konsystorza z nieograniczoną władzą w zakresie zarządzania Kościołem. Dało to Miglioratiemu bardzo silną pozycję w rozgrywkach o sukcesję po Bonifacym IX.

[edytuj] Wybór na papieża

Zobacz więcej w osobnym artykule: Konklawe 1404.

[edytuj] Pontyfikat

Cosima Gentile Migliorati został wybrany na papieża 17 października 1404 i przybrał imię Innocenty VII. 11 listopada 1404 odbyła się uroczysta inauguracja jego pontyfikatu. Wbrew zobowiązaniom podjętym na konklawe odmówił jednak podjęcia rozmów z "awiniońskim" antypapieżem Benedyktem XIII, mimo pojednawczych sygnałów płynących z Awinionu. Innocenty VII chciał doprowadzić do zakończenia schizmy na własnych warunkach i zwołał w tym celu sobór do Rzymu. Sobór ten jednak nigdy się nie odbył, a wkrótce potem w mieście wybuchł bunt przeciw krewnym papieża, którym ten powierzył wysokie stanowiska w administracji zarówno świeckiej, jak i kościelnej. Innocenty VII musiał wezwać na pomoc króla Neapolu Władysława, płacąc za tę pomoc szeregiem ustępstw o charakterze politycznym . Rebelię zdławił bratanek papieża Ludovico Migliorati, jednak jego brutalne metody (m. in. egzekucja 11 zasłużonych obywateli Rzymu) sprowokowały kolejne wystąpienia antypapieskie. 6 sierpnia 1405 Innocenty VII musiał uciekać wraz z kardynałami do Viterbo. Dopiero przejęcie władzy w mieście przez stronnictwo gibelinów z Giovannim Colonną na czele w 1406 umożliwiło mu powrót. Miasto było jednak okupowane przez wojska króla Władysława Neapolitańskiego, który ewakuował je dopiero po obłożeniu go ekskomuniką. Po uspokojeniu sytuacji w Rzymie Innocenty VII zajął się reformą Uniwersytetu Rzymskiego, tworząc na nim wydziały: medycyny, filozofii, logiki i retoryki oraz katedrę greki. Zmarł 6 listopada 1406 wieku 70 lat.

W ciągu dwóch lat swojego pontyfikatu Innocenty VII nie podjął żadnych realnych kroków w celu przezwyciężania schizmy, pewnym usprawiedliwieniem dla niego mogą być jednak problemy, z jakimi zmagał się w Rzymie, nieszczerość Benedykta XIII, a także postawa króla Neapolu Władysława, który dążył do podporządkowania sobie Rzymu i papiestwa.

[edytuj] Kardynałowie z nominacji Innocentego VII

Innocent VII w trakcie swojego 2-letniego pontyfikatu mianował jedenastu kardynałów na jednym konsystorzu, zwołanym 12 czerwca 1405:

1. Corrado Caraccioli, arcybiskup Mileto i kamerling Św. Kościoła Rzymskiego − mianowany kardynałem-prezbiterem S. Crisogono

2. Angelo Correr, łaciński patriarcha Konstantynopola, administrator diecezji Coron i gubernator Marchii Ankońskiej − mianowany kardynałem-prezbiterem S. Marco

3. Francesco Uguccione, arcybiskup Bourdeaux − mianowany kardynałem-prezbiterem SS. IV Coronati

4. Giordano Orsini, arcybiskup Neapolu − mianowany kardynałem-prezbiterem SS. Silvestro e Martino ai Monti

5. Giovanni Migliorati (bratanek papieża), arcybiskup Rawenny − mianowany kardynałem-prezbiterem S. Croce in Gerusalemme

6. Pietro Filargo, OFM, arcybiskup Mediolanu − mianowany kardynałem-prezbiterem SS. XII Apostoli

7. Antonio Arcioni, biskup Ascoli Piceno − mianowany kardynałem-prezbiterem S. Pietro in Vincoli

8. Antonio Calvi, biskup Todi − mianowany kardynałem-prezbiterem S. Prassede

9. Oddone Colonna, biskup-elekt Urbino i administrator diecezji suburbikarnej Palestrina − mianowany kardynałem-diakonem S. Giorgio in Velabro

10. Pietro Stefaneschi, protonotariusz apostolski − mianowany kardynałem-diakonem S. Angelo in Pescheria

11. Jean Gilles, legat papieski w prowincjach kościelnych Kolonia, Reims i Trewir − mianowany kardynałem-diakonem SS. Cosma e Damiano

[edytuj] Źródła

• The Catholic Encyclopedia

• The Cardinals of the Holy Roman Church

• Michał Gryczyński "Leksykon papieży", Wyd. "Książnica" Katowice 2007