Ardian Kozniku

Z Wikipedii

Ardian Kozniku (ur. 27 sierpnia 1967 w Dakovicy, Kosowo) - chorwacki piłkarz, pochodzenia albańskiego, występujący na pozycji napastnika. Jego atrybuty fizyczne to 179 cm i 78 kg.

[edytuj] Kariera

Karierę rozpoczynał w miejscowym klubie KF Vëllaznimi Đakovica, skąd przeniósł się do stołecznego FK Pristina w którym spisywał się znakomicie i zajął 4 miejsce w klasyfikacji króla strzelców ligi jugosłowiańskiej. Prorokowane przez kibiców tego klubu, występy Kozniku w dobrych klubach sprawdziły się – przeszedł do ligi chorwackiej do zespołu Hajduk Split, gdzie wystąpił w pierwszym meczu i co ciekawe – był strzelcem pierwszego gola w historii ligi chorwackiej. Na dodatek, zdobył wraz z klubem pierwsze mistrzostwo Chorwacji, w pierwszym sezonie gry stał się pierwszym królem strzelców, którym został mając na koncie 12 bramek i stał się ulubieńcem kibiców splickiego klubu. Kolejne mistrzostwo dorzucił w sezonie 1993-1994, a jakby tego było mało wraz z zespołem zdobył Puchar Chorwacji w którym strzelił decydującą bramkę. Został także drugim, a jedynym powojennym w historii królem strzelców wywodzącym się z klubu Hajduk Split. Po tym niezwykle udanym początku kariery w Chorwacji, zawodnik ten wyjechał na Zachód, do francuskiego AS Cannes, gdzie spędził dwa sezony i stał się częstym jokerem, a trener stawiał na niego w spotkaniach Pucharu UEFA, gdzie zdobył nawet 2 bramki w spotkaniu wygranym przez Cannes 4:0 z zespołem Fenerbahçe SK.

W drugim sezonie gry na Lazurowym Wybrzeżu, zawodnik wystąpił 18 razy i strzelił 3 gole, ale same występy, jak przyznawał potem zawodnikiem były owocne, bowiem mógł występować z takimi graczami jak Johan Micoud czy Patrick Vieira. Kozniku przeniósł się do zespołu Le Havre, gdzie nic specjalnego nie osiągnął, poza znakomitym bilansem – w 10 występach strzelił 6 goli. Pobyt w tym klubie pod względem sportowym był dla Kozniku porażką, przeniósł się więc do cypryjskiego APOEL Nikozja, gdzie jego zespół skończył sezon dopiero na 5 miejscu, na pocieszenie jednak zdobył Puchar Cypru, ale przegrał w finale Superpucharu z Anorthosis Famagusta 1:2. Kozniku w 15 występach, zdobył tam aż 12 goli, jednak poziom sportowy ligi cypryjskiej nie zadowalał tego zawodnika i na początku sezonu 1997-1998 znalazł się w pochodzącym z Korsyki zespole SC Bastia i stał się o dziwo najlepszym strzelcem zespołu, z 5 bramkami na koncie, a Bastia zajęła wtedy 9 miejsce w Ligue 1. Zauważony, przez selekcjonera Miroslava Blaževicia, został powołany na MŚ 1998, a po mundialu wrócił do Chorwacji, do zespołu Dinamo Zagrzeb. Już w pierwszym sezonie zdobył kolejne w jego karierze mistrzostwo, a w sezonie 1999-2000 połączył mistrzostwo ze zdobyciem w 29 występach 17 goli, gdzie zabrakło mu 2 bramek do kolejnej korony króla strzelców, którą tym razem zgarnął Tomislav Sokota. W następnym sezonie przeniósł się, jak powiadali złośliwi, na sportową emeryturę do drugoligowego austriackiego klubu FC Kärnten, gdzie występował w ataku z Bośniakiem Sevalem Zahiroviciem. "Bałkańska mafia" jak nazywała ich prasa z Karyntii, nie okazała się skuteczna – Kozniku w 7 występach nie strzelił żadnego gola i podziękowano mu za współpracę. Wrócił do ojczyzny i do stolicy, do zespołu NK Hrvatski Dragovoljac z Zagrzebia, gdzie w 11 występach strzelił 2 gole. Drużyna z Zagrzebia nie utrzymała się w Prva HNL i spadła do 2 ligi, a Kozniku zakończył w lipcu 2002 karierę sportową.

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji zadebiutował, o dziwo, bardzo późno, bo dopiero 20 kwietnia 1994 w Bratysławie w meczu przeciwko Słowacji, który Chorwaci niespodziewanie wysoko przegrali 1:4. Drugi występ w reprezentacji to rozgrywany 9 września 1994 w Zagrzebiu na stadionie Maksimir mecz przeciwko Litwie w ramach eliminacji do Euro 1996, kiedy to Chorwacja wygrała 2:0, a Kozniku zaliczył swoje pierwsze trafienie w Reprezentacji. Co ciekawe, był to także pierwszy gol w reprezentacji innego zawodnika Nikoli Jerkana. Kolejny występ, to występ w meczu przeciwko Włochom, który Chorwaci wygrali na wyjeździe 2:1, a Kozniku pojawił się na boisku minutę. Wystąpił także w rozgrywanym w Zagrzebiu rewanżu, w którym padł remis 1:1. 5 występ w reprezentacji to mecz z Polską, która przegrała 1:4, a Kozniku pojawił się na 7 końcowych minut zastępując samego Davora Sukera. Przedostatni występ Kozniku to mecz przed własną publicznością w Puli ze Słowacją, przegrany 1:2. Kozniku otrzymał wtedy żółtą kartkę za ostry wślizg w nogi Tibora Jančuli. Ostatni raz, 7 raz, w reprezentacji wystąpił 6 czerwca 1998 w Zagrzebiu, w przygotowawczym meczu przed Mundialem we Francji, kiedy Chorwaci rozgromili aż 7:0 Australię, a Kozniku strzelił wtedy bramkę na 6:0. Warto zauważyć, że była to 100 bramka zdobyta przez reprezentację Chorwacji po odzyskaniu niepodległości. Nic więc dziwnego, że został powołany na 1998. Na francuskim mundialu nie wystąpił jednak ani minuty, ale i tak zapisał się na kartach historii jako zdobywca brązowego medalu mistrzostw świata. Dalszy brak występów to efekt nieporozumień z selekcjonerem, a także wyraźny spadek formy Kozniku. Komentatorzy chorwaccy twierdzą, że u Kozniku nastąpił paradoks, taki jaki znamy w Polsce z przypadków m.in. Mirosława Okońskiego czy Krzysztofa Warzychy, którzy zachwycali grą w klubach, a w reprezentacji nigdy nie potrafili się odnaleźć.