Arkady Iwanowicz Morkow

Z Wikipedii

Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Arkadij Iwanowicz Morkow.

Hrabia Arkady Iwanowicz Morkow, czasem transkrybowane jako: Markow (1747-1824) rosyjski dyplomata.

Ukończył Uniwersytet Moskiewski. Od roku 1763 pracował w Kolegium Spraw Zagranicznych. W roku 1781 został "drugim" posłem rosyjskim do Hagi ze specjalnym zadaniem b pogodzić Wielką Brytanie i Holandię skłócone ponieważ Holandia poparła USA w wojnie o niepodległość. Spory tych państw ciężko dotykały ekonomicznych interesów rosyjskich. Niestety zadaniu temu Morkow nie sprostał.

W 1782 roku reprezentował Rosję na międzynarodowym kongresie dyplomatycznym w Paryżu.

Od roku 1783 Morkow był ambasadorem Rosji w Sztokholmie, gdzie "dbał" by Gustaw III nie miał zbyt łatwego rządzenia, powodował konflikty wewnętrzne. W roku 1786 Morkow został członkiem Rady SZ. Minister Aleksandr Bezborodko szybko uczynił go swą prawą ręką. Morkow miał prawo wglądu w całą zagraniczną korespondencje carycy Katarzyny II.

W latach dziewięćdziesiątych odgrywał ważną rolę w kształtowaniu polityki zagranicznej Rosji. W roku 1796 Morkow i jego bracia otrzymali tytuły hrabiów Rzeszy od cesarza Austrii Franciszka I. Gdy władzę przejął Paweł I Romanow, Morkow stracił urzędy i otrzymał rozkaz opuszczenia stolicy. Kolejny car Aleksander I Romanow mianował go w 1801 roku ambasadorem Rosji w Paryżu. Często kłócił sie z Napoleonem do którego czuł osobista nienawiść. W roku 1803 prokonsul Napoleon Bonaparte poskarżył się na jego postępowanie carowi, który Morkowa odwołał. Po powrocie do Rosji Morkow dostał wstęgę Aleksandra - jedno z najwyższych rosyjskich odznaczeń. Od roku 1820 członek rady stanu.

W latach 1801-1802 ambasador Rosji w Paryżu.

[edytuj] Źródła

• RUSSIAN DIPLOMATS IN PARIS (1791-1815)
• MORKOV ARKADIY IVANOVICH
• Ludwig Heinrich Buchholtz, Relacje posła pruskiego Ludwiga Buchholtza o insurekcji kościuszkowskiej, z rękopisu przełożył, wstępem i przypisami opatrzył Henryk Kocój, Kraków 2004, s. 59.