Arnold Byszewski

Z Wikipedii

Jenerał Arnold Anastazy Byszewski z Drozdowa herbu Jastrzębiec - generał lejtnant wojska Obojga Narodów i ostatni adiutant króla Augusta Poniatowskiego; pułkownik przedniej straży wojsk koronnych, generał major, podkoniuszy koronny 1787 r.

Poślubił hrabinę Katarzynę Skórzewską herbu Ogończyk, córkę hrabiego Pawła Skorzewskiego, konfederata barskiego, senatora, wojewody kaliskiego, generała wojsk koronnych, odznaczonego przez króla Stanisława Augusta Orderem Św. Stanisława oraz Orderem Orła Białego i Eleonory Szczanieckiej herbu Ogończyk, kasztelanki Kamieńskiej, hrabiego Antoniego Skórzewskiego.

Generał lejtnant Arnold Byszewski był komendantem dywizją wielkopolską, posłem ziemi warszawskiej na Sejm Wielki.

Arnold Byszewski był postacią niezwykle malowniczą. Swoją niebywałą karierę zaczynał od podczaszego poznańskiego następnie szybko awansował aż do stopnia generała w służbie czynnej. Należał do rady przybocznej króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

W 1792 roku dowodził korpusem wojska pod Warszawą.

Generał Arnold Byszewski - adiutant królewski, brał również udział w sławnym pościgu za Casanovą.

Był właścicielem obszernych dóbr pod Warszawą, w skład których wchodziły Okęcie, Załuski, Raków i Rakowiec, obie wsie Opacz i Michałowice. Z tych ostatnich w roku 1789 płacił podatek w wysokości 270 złotych od dochodu, do którego wchodził, oprócz sum policzonych od poszczególnych zasiewów, także profit z młyna, propinacji karczemnej, jakiejś ilości kapłonów czynszowych i jaj czynszowych.

Za zasługi dla kraju i króla odznaczony Orderem Orła Białego w 1790r.

Generał Arnold Byszewski zmarł w 1810 r. Po jego śmierci Michałowice przeszły w drodze spadku na jego dzieci: Antoniego, Jakuba, Mariannę (późniejszą Taczanowską), Petronelę (późniejszą Scipio) i Teklę (późniejszą hrabinę Skarbek). Rodzeństwo zrzekło się swoich części na rzecz Antoniego Byszewskiego. W tych czasach (1827) folwark składał się z 17 domów, w których mieszkało 149 osób.