Attilio Demaría
Z Wikipedii
Attilio Demaría (ur. 19 marca 1909 w Buenos Aires, zm. 11 listopada 1990 w Haedo), argentyński piłkarz, napastnik. Reprezentant dwóch krajów: Argentyny i Włoch. Jeden z zaledwie kilku piłkarzy, którzy w turniejach finałowych MŚ bronili barw dwóch krajów.
Zawodową karierę zaczynał w Gimnasia y Esgrima La Plata. W reprezentacji debiutował w 1930 [1]. W tym samym roku znalazł się w kadrze na premierowe mistrzostwa świata. Zagrał w jednym meczu, a Argentyna dotarła do finału. W 1931 wyjechał do Włoch i został piłkarzem Interu, a w 1932 zadebiutował (jako tzw. oriundi) w drużynie Italii. Z włoskim zespołem w 1934 zdobył tytuł mistrza świata. W turnieju finałowym ponownie rozegrał tylko jedno spotkanie.
W Interze grał do 1943 roku (łącznie 10 sezonów) z przerwą w latach 1936-1938, gdy grał w Estudantil Porteño. W 1944 roku przeszedł do Novary Calcio, następnie grał w AC Legnano i Cosenzie. W Serie A strzelił ponad 70 bramek.
[edytuj] Dorobek reprezentacyjny
- Reprezentacja Argentyny - 3 spotkania (1930-1931)
- Reprezentacja Włoch - 13 spotkań, 3 gole (1932-1940)
Bossio • Botasso • Cherro • Chividini • Demaría • Della Torre • J.Evaristo • M.Evaristo • Ferreira • Monti • Muttis • Orlandini • Paternoster • Perinetti • Peucelle • Piaggio • Scopelli • Spadaro • Stábile • Suárez • Varallo • Zumelzú • Trenerzy: Olazar i Tramutola
Allemandi • Arcari • Bertolini • Borel • Caligaris • Castellazzi • Cavanna • Combi • Demaría • Ferrari • Ferraris • Guaita • Guarisi • Masetti • Meazza • Monti • Monzeglio • Orsi • Pizziolo • Rosetta • Schiavio • Varglien • Trener: Pozzo
