Ba Jin

Z Wikipedii

Ba Jin
Chińskie nazwisko i imię
Hanyu Pinyin	Lǐ Yáotáng
Wade-Giles	Li Yaot'ang
Zn. tradycyjne	李堯棠
Zn. uproszczone	李尧棠

Ba Jin, właśc. Li Yaotang, w dawnym zapisie Pa Kin (ur. 25 listopada 1904, zm. 17 października 2005), pisarz chiński, działacz polityczny.

Pochodził z Chengdu (prowincja Sichuan). Studiował w Szkole Języków Obcych w Chengdu, następnie kształcił się we Francji (1927-1929). W czasie pobytu we Francji napisał pierwsze utwory, w tym opowiadanie Miewang; po raz pierwszy posłużył się również pseudonimem Ba Jin, przyjętym na cześć teoretyków anarchizmu Bakunina i Kropotkina. Użycie pseudonimu było także symbolicznym uniezależnieniem się od wpływu rodziny, szczególnie dziadka kierującego twardą ręką jego wczesnym wychowaniem.

Po powrocie do Chin osiadł w Szanghaju (1929), gdzie zajął się twórczością literacką oraz pracą dziennikarską. Opublikował w tym okresie m.in. trylogię Gdy bogowie odchodzą (1931), Wartki nurt (1935) i Miłość (1936); The Family (1933); opowiadania Autumn in Spring i A Dream of the Sea; zbiór opowiadań Mengya; powieści Fuchou i Shen, Gui, Ren. Był jednocześnie redaktorem naczelnym wydawnictw "Życie Kulturalne" i "Pingming" w Szanghaju.

W okresie wojny z Japonią pisał utwory propagandowe nawołujące do walki z Japończykami (m.in. razem z Mao Dunem). Dokończył także cykl powieściowy zapoczątkowany utworem The Family - wydał Spring (1938) i Autumn (1940). W 1950 był delegatem na Kongres Pokoju w Warszawie i poświęcił temu wydarzeniu utwór Hua-sza ży-ki (1951). W tym okresie wydał także A Garden of Repose (1944), Ward No 4 (1946), Cold Nights (1947).

Po powstaniu ChRL zajmował szereg funkcji społecznych, był przewodniczącym Chińskiego Stowarzyszenia Pisarzy (potem przewodniczącym honorowym) oraz wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Kół Artystycznych i Literackich Chin. W latach 1949-1978 był deputowanym do Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych (parlamentu), zasiadając w latach 1977-1978 w Stałym Komitecie Zgromadzenia. Kierował redakcjami kilku periodyków literackich. W okresie rewolucji kulturalnej był prześladowany jako kontrewolucjonista; zrehabilitowano go w 1977. Po rehabilitacji opublikował m.in. Zaxiang Lu.

Od początku lat 90. Ba Jin cierpiał na chorobę Parkinsona. Nie występował publicznie (przebywał w szpitalu od połowy lat 90.), pozostawał jednak formalnie członkiem władz państwowych do końca życia jako wiceprzewodniczący Narodowego Komitetu Ludowo-Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin. Po raz pierwszy został powołany na to stanowisko w 1983, ponownie w 1988, 1993, 1998 i 2003. W listopadzie 2004 ukończył 100 lat.

Teoretycy literatury dopatrują się w jego twórczości wpływu powieściopisarstwa XIX-wiecznej Europy, m.in. Zoli, Turgieniewa i Czechowa.

Źródła: