Barbara z Nikomedii
Z Wikipedii
Święta Barbara – święta chrześcijańska, dziewica, męczennica z IV wieku.
Wywodziła się z pogańskiej rodziny z Nikomedii. Gdy ojciec - Dioskuros - dowiedział się, że została chrześcijanką chciał ją zmusić do wyparcia się wiary, gdy to nie poskutkowało doniósł na nią. Została uwięziona w wieży, gdzie miał przed śmiercią objawić się jej anioł z kielichem i hostią. Ścięta mieczem prawdopodobnie około roku 305 podczas prześladowań za panowania cesarza Maksymiana Galeriusza (305-311). Stąd jest przedstawiana z mieczem, jako jednym z jej atrybutów. Istnieje także legenda według której święta Barbara uciekając przed ojcem schroniła się w skale, która przed nią się rozstąpiła. Zaliczona do Czternastu Świętych Wspomożycieli.
W kościele prawosławnym nadal jest powszechnie czczona. Czasem na ikonach św. Barbara trzyma zwój z napisem: Wszechmogący Panie, Jezu Chryste, daj każdemu chrześcijaninowi, czczącemu dzień mego męczeństwa, aby do jego domu nie zawitała żadna choroba lub inne nieszczęście.
Wielkim orędownikiem św. Barbary był papież św. Grzegorz I Wielki. Znanym jej admiratorem był też święty Stanisław Kostka.
Jest patronką dobrej śmierci, architektów, artylerzystów, chorych na dżumę, cieśli, dzwonników, flisaków, górników, kapeluszników, kaplic cmentarnych, kowali, ludwisarzy, marynarzy, minerów, murarzy, pompiarzy, szczotkarzy, tkaczy, węglarzy, więźniów, wytwórców sztucznych ogni, załóg fortecznych. Orędowniczka w czasie burzy i pożarów.
Barbórkę, jej i górników święto obchodzi się 4 grudnia.
Na skutek reformy katolickiej liturgii w 1969 ograniczono jej wenerację jedynie do kultów lokalnych, zaś imię usunięto z litanii świętych Kościoła Powszechnego.
W ikonografii przedstawiana jest z krzyżem, z pawim piórem, z mieczem (symbol jej męczeństwa) lub trzymającą kielich z hostią (symbol Eucharystii - gdyż przed straceniem anioł przyniósł jej Komunię św.) Przedstawiana też jest z wieżą lub jej miniaturą, którą trzyma w ręku.
Łacińskie słowo Barbara znaczy nie Greczynka, cudzoziemka.
