Bardesanes
Z Wikipedii
Bardesanes, Bardesan, syr. Bar-Daisan (154–222), gnostyk syryjski, filozof i poeta. Urodzony w Edessie w Osroene.
Początkowo zwolennik gnostyckiej doktryny Walentyna, która wpłynęła na jego skrajnie dualistyczny pogląd na świat. Później, według Euzebiusza z Cezarei (Historia ecclesiastica 4,30) odciął się od jego nauk i uznał Boga za stworzyciela świata i człowieka, którego obdarzył wolną wolą. Odrzucał jednak pogląd dotyczący zmartwychwstania ciał, a także nie uznawał Chrystusa za w pełni człowieka. W jego doktrynie religijnej silnie odczuwalny jest wpływ bliskowschodniej astrologii (uznanie ciał niebieskich jako żywe istoty oddziaływające czynnie na człowieka).
Był autorem dużej liczby hymnów w języku syryjskim, w których zawarł swą doktrynę, między innymi:
- Dialog o przeznaczeniu
- Księga Praw krain
- Hymn o perle (prawdopodobnie)
Ostatni hymn jest częścią apokryficznych Dziejów św. Tomasza, których autor był pod silnym wpływem Bardesanesa.
[edytuj] Źródła
- Euzebiusz z Cezarei, Historia ecclesiastica 4,30.
- Hieronim ze Strydonu, De viris illustribus, 33.
- Mojżesz z Chorenu, Historia Armenii, II, 66.
