Beklometazon
Z Wikipedii
Beklometazon | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Wzór sumaryczny | C28H37ClO7 | ||
Masa molowa | 521.042 g/mol | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 4419-39-0 | ||
PubChem | |||
DrugBank | |||
Klasyfikacja | |||
ATC | A 07 EA 07 D 07 AC 15 R 01 AD 01 R 03 BA 01 |
||
Stosowanie w ciąży | kategoria C | ||
Farmakokinetyka | |||
Okres półtrwania | 2,8 h | ||
Wiązanie z białkami osocza i tkanek |
87 % | ||
Wydalanie | głównie z kałem | ||
Uwagi terapeutyczne | |||
Drogi podawania | wziewnie donosowo |
Beklometazon - syntetyczny glikokortykosteroid mający działanie przeciwzapalne i przeciwalergiczne, stosowany głównie w terapii astmy oskrzelowej i alergicznych nieżytów nosa. W Polsce występuje pod nazwami handlowymi: Beclonasal Aqua, Becodisk, Cortare.
Spis treści |
[edytuj] Mechanizm działania
Wpływa objawowo na rozwój zapalenia nie działając na przyczynę.
Zmniejsza gromadzenie leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces fagocytozy i rozpad lizosomów. Zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów. Blokuje wydzielanie histaminy i leukotrienów zależne od IgE. Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin: interferonu gamma, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6, TNF-α, INF-γ.
Hamuje aktywność fosfolipazy A2 - nie dopuszcza do uwalniania kwasu arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy mediatorów zapalenia.
Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk.
Hamuje wydzielanie ACTH przez przysadkę - nagłe odstawienie leku po przewlekłym stosowaniu może prowadzić do niewydolności kory nadnerczy. Zwiększa stężenie glukozy, mocznika i azotu we krwi. Stymuluje lipolizę i rozpad białek.
[edytuj] Wskazania
Beklometazon jest stosowany w terapii astmy oskrzelowej, a także alergicznych nieżytach nosa.
[edytuj] Przeciwwskazania
Lek jest przeciwwskazany w przypadku uczulenia na środek aktywny lub podłoże, bezgłosu, gruźlicy, grzybicy płuc.
[edytuj] Efekty uboczne
W wyniku stosowania beklometazonu może wystąpić suchość w nosie i jamie ustnej, chrypka, grzybica jamy ustnej lub krtani.
[edytuj] Bibliografia
- Indeks leków Medycyny Praktycznej 2007. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2007, ss. 93-94. ISBN 978-83-7430-110-7.