Benedykt z Pereum

Z Wikipedii

Święty Benedykt z Pereum - męczennik, Włoch z Benewentu, przybyły do Polski na zaproszenie Bolesława Chrobrego najwcześniej w 1001 lub w początkach 1002 roku. Przed złożeniem ślubów zakonnych piastował godność kanonika w Neapolu. Życie zakonne rozpoczynał w opactwie Monte Cassino w 999 r. Kierował się regułą wypracowaną przez św. Romualda, z którym w Pereum koło Rawenny osiadł w początkach 1001 r. Kiedy cesarz Otton III chciał mu nadać godność opata, odmówił i dobrowolnie przybył na misję do Polski. Wcześniej podróżował do Rzymu, aby wystarać się o licencję kaznodziejską. Jego droga wiodła z Pereum poprzez Alpy do Ratyzbony, następnie do Pragi, skąd poprzez Wrocław dotarł do Wielkopolski. Wraz z nim przybył jego współbrat zakonny, Włoch, Jan i – zapewne – Barnaba. Wraz z trzema innymi eremitami i sługą Krystynem (laikiem) zamordowany w nocy z 10 na 11 listopada 1003 r. Po śmierci jego głowę w srebrnym relikwiarzu wysłano do Włoch do Ascoli, gdzie znajduje się do chwili obecnej. Wiadomości o św. Benedykcie przekazał w żywocie Bruno z Kwerfurtu.

W literaturze uznawany za przełożonego eremitów w polskim klasztorze, na co wskazuje nazwanie go dowódcą Boskiej Kohorty. Pogrzeb jego i braci odbył się – być może już – 13 listopada 1003 r., a najpewniej po kilku dniach w obecności biskupa poznańskiego Ungera. Czczony w klasztorach benedyktyńskich, wraz z towarzyszami szczególnym kultem otaczany na terenie Czech, Moraw, Niemiec, Włoch.

[edytuj] Zobacz też

• Pięciu Braci Męczenników
• św. Izaak
• św. Jan
• św. Mateusz
• św. Krystyn