Berserk (mitologia)
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: styl, linki. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Berserk, Berserkowie według podań historycznych był nie znającym strachu wojownikiem nordyckim. Wikinga będącego berserkiem ogarniał szał walki, który dodawał mu nadludzkiej siły.
Spis treści |
[edytuj] Etymologia
Słowo Berserk (bersërkr, liczba mnoga berserkir) pochodzi z języka staronordyjskiego i oznacza "skóra niedźwiedzia". Byli tak nazywani z racji tego, że w czasie walki nosili na sobie skóry dzikich zwierząt, zwłaszcza skóry niedźwiedzi.
[edytuj] Historia
Berserkowie ubierali się w zwierzęce skóry, a w czasie walki zachowywali w sposób sugerujący, że nie ma siły, która może ich powstrzymać. Często byli bezkarni, ponieważ uważano, że nie odpowiadają za swoje czyny.
Wiking wprawiał się w stan berserka poprzez spożycie wywaru z grzybów halucynogennych. Po szale bojowym wojownik musiał przez kilka dni odpocząć w domu, w stanie otumanienia i braku kontaktu ze światem zewnętrznym.
Król Harald I Pięknowłosy miał gwardię przyboczną złożoną z berserków.
U Germanów berserkerzy byli elitą wojowników. "Armia" stawała w klinie, na którego przodzie stał wódz, który przeszedł inicjację smoczą. Za nim stali berserkerzy, ludzie, którzy przeszli inicjację wilkołaczą. Za nimi dopiero inni wojownicy. Ludzie, którzy przeszli inicjację wilkołaczą potrafili samoistnie wywołać w sobie bestię, nie byli czuli na rany, człowieczeństwo zanikało, nastawieni byli na walkę, bez żadnych obaw i lęków.
