Bertil Ohlin

Z Wikipedii

Bertil Ohlin (ur. 23 kwietnia 1899 w Klippan, zm. 3 sierpnia 1979 w Vålådalen) - polityk i ekonomista szwedzki, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii 1977.

Był profesorem ekonomii na uniwersytecie w Kopenhadze (1925-1930), następnie w Szkole Ekonomicznej w Sztokholmie (1930-1965). Przez 40 lat (1930-1970) zasiadał w szwedzkim parlamencie, w latach 1944-1967 stał na czele szwedzkiej Partii Ludowej (Folkpartiet, liberałowie, przez większość okresu liderowania Ohlina w opozycji do Partii Socjaldemokratycznej). 1944-1945 minister handlu w rządzie socjaldemokraty Hanssona.

Jako ekonomista reprezentował tzw. szkołę szwedzką (sztokholmską). Zajmował się przede wszystkim teorią handlu międzynarodowego. Współtwórca tzw. modelu Heckshera-Ohlina – teorii głoszącej, że poszczególne kraje (lub regiony) eksportują towary, które są wytwarzane przez czynniki produkcji posiadane przez te kraje w obfitości, i odpowiednio do tego, importują te produkty, których wytwarzanie wymagałoby użycia czynników produkcji występujących rzadko. Efektem tych działań jest zrównanie cen czynników produkcji w handlu międzynarodowym.

Autor m.in.:

• Interregional and International Trade (1933)
• International Economic Reconstruction (1936)
• The Problem of Employment Stabilization (1949)

W 1977 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za przełomowe osiągnięcia w pracy nad teorią handlu międzynarodowego oraz nad międzynarodowym przepływem pieniądza. Razem z nim nagrodę otrzymał James Meade.

Córka Ohlina, Anne Wibble (1944-2000), była ministrem finansów na początku lat 90.

Źródła:

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001