Bertolidy
Z Wikipedii
Bertolidy (nazwa pochodzi od nazwiska Claude'a Louisa Bertholleta) to związki chemiczne niestechiometryczne (nie spełniające prawa stałości składu).
Bertolidy można spotkać wśród stałych związków nieorganicznych oraz wielu syntetycznych polimerów. Przyczyną zmiennej zawartości różnych pierwiastków w związku mogą być defekty sieci krystalicznej lub występowanie nadmiaru atomów jednego ze składników, nietworzących wiązań chemicznych. Wprawdzie entropia sprawia, że każde ciało stałe jest do pewnego stopnia niestechiometryczne, jednak ze względów praktycznych termin ten stosuje się do związków, w których odstępstwa od stechiometrii są mierzalne i wynoszą co najmniej 1% wartości idealnej.
Brak stechiometrii jest powszechny wśród tlenków metali przejściowych, zwłaszcza gdy metal nie jest na swoim najwyższym stopniu utlenienia. Np. choć idealny wzór tlenku żelaza(II) to FeO, rzeczywista stechiometria odpowiada w przybliżeniu wzorowi Fe0,95O. Niedobór jonów żelaza kompensowany jest zwiększeniem stopnia utlenienia niektórych atomów do Fe3+. Skład związków niestechiometrycznych oscyluje w wąskim zakresie zazwyczaj wokół pewnej wartości. W przypadku tlenku żelaza(II) wzór można zapisać jako Fe1-xO, gdzie x = 0,054÷0,185.[1]
