Tlenek żelaza(II)

Z Wikipedii

Tlenek żelaza(II)
Ogólne informacje
Nazwa systematyczna	tlenek żelaza(II)
Inne nazwy	monotlenek żelaza tlenek żelazawy
Wzór sumaryczny	FeO
Masa molowa	71,85 g/mol
Wygląd	czarny proszek lub bryłki
Identyfikacja
Numer CAS	1345-25-1
Właściwości
Gęstość i stan skupienia	5,7 g/cm3 ;
Rozpuszczalność w wodzie	nierozpuszczalny
Temperatura topnienia	1 370 °C (1 643,15 K)
Temperatura wrzenia	3 414 °C (3 687,15 K)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa)

Tlenek żelaza(II) (FeO, inaczej: monotlenek żelaza, tlenek żelazawy) - nieorganiczny związek chemiczny, tlenek żelaza na II stopniu utlenienia.

W przyrodzie występuje rzadko jako minerał. Otrzymywany jest przez redukcję tlenku żelaza(III) Fe₂O₃ lub tlenku żelaza(II) i żelaza(III) (tlenku żelazawo-żelazowego, Fe₃O₄). Tlenek żelaza(II) jest związkiem niestechiometrycznym (bertolidem): wzór formalny FeO jest jedynie przybliżeniem rzeczywistego składu, któremu odpowiada w najczęściej wzór Fe_0,95O.

Tlenek żelaza(II) utlenia się na powietrzu. W warunkach beztlenowych ulega dysproporcjonowaniu:

4FeO ⇌ Fe₃O₄ + Fe

W temperaturze pokojowej reakcja ta jest bardzo wolna i FeO jest praktycznie trwały. Po podgrzaniu szybkość reakcji wzrasta, co prowadzi do rozkładu tlenku żelaza(II). W temperaturze powyżej 570 °C równowaga jest przesunięta w lewą stronę i FeO stanowi fazę trwałą.^[1]

Tlenek żelaza(II) stosowany jest jako czarny pigment w kosmetyce oraz do otrzymywania tuszu do tatuażu.

Znany jest także tzw. tlenek żelaza żółty, czyli hydroksytlenek żelaza(II) w kolorze żółtobrunatnym.

Przypisy