Bies
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Bies – w mitologii słowiańskiej jest to opętańcza siła nieczysta, zły demon lub złośliwy duch, diabeł (tłumaczy gr. daimōn, daimónion).
[edytuj] Etymologia
- Ssł. *bĕsъ:
- < psł. *boids < IE. * bhoidh-sos „powodujący strach, przerażenie (?)” – por. lit. baisà „strach”, baisùs „przerażający”, baisétis „bać się”;
- < IE.*bhē-sos z tym samym rdzeniem co w bĕlъ (< bhē-l-os), a więc „jaśniejący, świecący (duch błędnych, zwodniczych świateł, ogników ? lub - jak poniżej)”.
Dość prawdopodobna hipoteza (świetnie tłumacząca różnice semantyczne) wiążąca wprost z duchem wywołującą szał, ekstazę profetyczną wraz z towarzyszącym jej słowotokiem.
[edytuj] Znaczenie kulturowe i symbolika
Motyw, wywodzonego z obrzędów szamańskich, profetycznego szału żywy w mitologiach IE.: germ. Odyn, grec. Dionizos, Apollo.
Z opętaniem wiąże się często zjawisko ślepoty – por. pol. obłęd, błędnik, goc. blandan sik „mieszać się”, ang. to blunder „błądzić” oraz lit. blandus „mroczny”, sirl. dall „ślepy” i goc. dwalls „szalony”.
