Bitumy

Z Wikipedii

Bitum, bitumin, bitumen – w jęz. polskim terminy często używane zamiennie:

Bitum – mieszanina substancji organicznych stałych lub ciekłych o dużej lepkości, zwykle czarna lub brunatnoczarna, zawierająca bituminy naturalne lub sztuczne; bitumy są stosowane w drogownictwie, budownictwie, górnictwie itp. jako środki spajające, izolacyjne, uszczelniające itp.

Bitumin, bitumen – składnik substancji organicznej występującej w skałach, będący mieszaniną różnych węglowodorów oraz związków organicznych o dużej łącznej zawartości wodoru, zawierających również siarkę, tlen bądź azot.

Bitumin, rozpuszczalny w disiarczku węgla CS₂ (i wielu innych rozpuszczalnikach organicznych), jest przeciwstawiany nierozpuszczalnemu kerogenowi (z którego w ogromnej większości przypadków powstaje).

Bituminy tworzą nagromadzenia w skałach porowatych lub szczelinowych głównie w piaskach i piaskowcach. Stanowią składnik skał bitumicznych, a także węgli kopalnych zwłaszcza węgla brunatnego i torfu, występują też w próchnicy.

Jako bituminy określa się też (potocznie) różne mieszaniny substancji organicznych ze znaczną przewagą węglowodorów:

• naturalne – ropa naftowa, ozokeryt, asfalt naturalny, asfaltyt, a także takie produkty przemian metamorficznych kerogenu lub ropy naftowej, jak keryt i szungit; niektórzy wyłączają z tego terminu gaz ziemny; wyróżnia się tu bituminy podatne na zmydlanie - kopalne woski: montanowy i torfowy oraz kopalne żywice;
• sztuczne – produkty techniczne otrzymywane z przerobu ropy naftowej, węgli kopalnych, łupków bitumicznych itp. – smoły, paki, również oleje, żywice.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z chemią. Jeśli możesz, rozbuduj go.