Bitwa pod Donauwörth
Z Wikipedii
| Wojna o sukcesję hiszpańską |
|---|
|
Carpi – Chiari – Cremona – Luzzara – Kadyks – Friedlingen – Zatoka Vigo– Höchstädt – Speyer – Donauwörth – Villingen – Blenheim – Malaga – Cassano – Ramillies – Turyn – Almansa – Tulon – Oudenaarde – Lille – Wijnendaal – Malplaquet – Douai (I) – Almenara – Saragossa – Brihuega – Villavicioza – Denain – Douai (II) |
Bitwa pod Donauwörth (zwana także bitwą pod Schellenbergiem) miała miejsce 2 lipca 1704 w trakcie hiszpańskiej wojny sukcesyjnej
Spis treści |
[edytuj] Przed bitwą
Postępując za armią sprzymierzonych księcia Marlborougha maszerującą do Bawarii, mając także na oku siły cesarskie dowodzone przez margrabiego Ludwika Badeńskiego, elektor bawarski Maksymilian II Emanuel wydał rozkaz wzmocnienia twierdzy Schellenberg, górującej nad miastem Donauwörth, leżącym nad Dunajem. Polączone siły francusko-bawarskie pod piemonckim generałem hrabią D'Arco (64000 żołnierzy) uszykowały się w pozycji obronnej wokół twierdzy. Sztab armii generała D'Arco założył, że nierówny teren na wzgórzu zwróconym na zachód będzie zbyt trudny do przeprowadzenia natarcia, więc skoncentrowali swoje jednostki na wschodniej stronie wzgórza. Wieść o tych planach dotarła do cesarskiego wodza margrabiego Ludwika Badeńskiego, dając Anglikom, Austriakom i Holendrom możliwość zaskoczenia nieprzyjaciela, pragnącego obronić linię Dunaju.
[edytuj] Pierwsze natarcia sprzymierzonych
Naczelny wódz sprzymierzonych książę Marlborough (63000 Anglików, Holendrów i Austriaków, 48 dział) maszerował naprzeciw armii francusko-bawarskiej stacjonującej wokół Donauwörth. Wczesnym rankiem 2 lipca wyborowe siły złożone z 6000 grenadierów pod dowództwem holenderskiego generała Goora ruszyły na Schellenberg. Pozostałe oddziały posuwały się wolno na tyłach grenadierów. Wraz z przybyciem na miejsce wojska sprzymierzonych zostały sformowane w szyki bojowe i przygotowane do natarcia. Jednocześnie zatoczono angielskie działa na pozycje. Rozpoczęło się natarcie, angielska artyleria pokryła krzyżowym ogniem szczyt wzgórza, doprowadzając do zamieszania wśród wojsk francuskich. Jeszcze przed zmierzchem sprzymierzeni ruszyli do pierwszego ataku, które załamało się wraz ze śmiercią dowódcy generała Goora. Obrona francusko-bawarska okazała się za silna. Wkrótce ponowiono uderzenie, lecz było ono równie bezskuteczne.
[edytuj] Upadek Schellenbergu
Wobec dotychczasowych niepowodzeń, część sił głównych Marlborougha sforsowała rzekę Wörnitz i wyszła na tyły lewego skrzydła przeciwnika. Książę Marlborough wkrótce zainicjował następny atak na południowo-zachodnią stronę Schellenbergu, łącząc swoje natarcie z uderzeniem kawalerii i piechoty pod Ludwikiem Badeńskim na najsłabsze punkty francusko-bawarskiej obrony. Z powodu braku koordynacji pomiędzy Donauwörth a Schellenbergiem, atak Bawarczyków od wschodu zakończył się powodzeniem. Na zachodzie Francuzi zostali odcięci od miasta i rzucili się do ucieczki przez rzekę. Wielu z nich zostało przy tym zabitych lub się utopiło. Wkrótce zdobyte zostało miasto Donauwörth. Część sił bawarsko-francuskich zdołała się przebić przez oddziały Marlborougha. Linię Dunaju jednak utracili.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Źródła brytyjskie
- Spencer, Charles. The Battle for Europe. Hoboken: John Wiley and Sons. 2004.
[edytuj] Źródła polskie
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
[edytuj] Zobacz też
