Bitwa pod Leszczawą Górną
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Bitwa pod Leszczawą Górną - miała miejsce 28 października 1944 w rejonie wsi Leszczawa Górna, pomiędzy czarnoleskim kureniem UPA, a sowieckim oddziałem NKWD.
Niektóre źródła podają również datę bitwy na 22 lub 24 października 1944[potrzebne źródło].
W lecie 1944, przed nadejściem frontu, ukraińskie oddziały UPA wycofały się z Pogórza Przemyskiego w położone bardziej na południowy wschód, wyższe partie Karpat Wschodnich, aby przeczekać przejście frontu. We wrześniu 1944 powróciły sotnie "Chomy" (NN), oraz "Czornoho" (NN), wchodzące w skład czarnoleskiego kurenia UPA "Smertonosci", dowodzonego przez "Kulię". W październiku zostały one wzmocnione przez 7 spadochroniarzy ukraińskich, zrzuconych przez Niemców[potrzebne źródło], oraz zmobilizowanych członków SKW.
W tym czasie na zapleczu frontu działały silne oddziały NKWD.
28 października 1944 o godzinie 5 rano oddział NKWD, liczący 300 żołnierzy zaatakował zgrupowanie około 500 żołnierzy UPA. Zaraz po rozpoczęciu bitwy dotarły posiłki NKWD w sile 800 żołnierzy, wsparte przez kilka samochodów pancernych, a w południe jeszcze 300 żołnierzy. Bitwa trwała około 15 godzin, po których oddziały sowieckie wycofały się.
Oddział UPA stracił 17 zabitych (w tym sotennego "Chomę"), 8 rannych, 3 zmarłych z ran i 3 spalonych żywcem. W bitwie tej brał udział sotenny "Chrin" (jeszcze jako dowódca czoty w sotni "Chomy"). Wsławił się odwagą, niszcząc jeden samochód pancerny, został przy tym ciężko ranny w obie ręce.
Straty oddziału NKWD to rzekomo 207 zabitych (w tym 1 generał i kilkunastu wyższych oficerów), spalone 2 samochody pancerne i 13 wojskowych ciężarówek.
Po tej bitwie część oddziałów UPA została rozformowana, zasilając oddziały SKW, część natomiast wycofała się z powrotem w Karpaty Wschodnie.
Była to największa w Polsce bitwa pomiędzy UPA, a wojskami sowieckimi.
