Bitwa pod Markuszowem (1792)
Z Wikipedii
| Bitwa pod Markuszowem wojna polsko-rosyjska 1792 |
|||||||||||||
| Data | 26 lipca 1792 | ||||||||||||
| Miejsce | Markuszów | ||||||||||||
| Wynik | wygrana Polaków | ||||||||||||
| Przyczyna | atak Kozaków na polską straż tylną | ||||||||||||
| Terytorium | Lubelszczyzna | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Wojna polsko-rosyjska 1792 |
|---|
|
Opsa – Stołpce – Mir – Boruszkowice – Zelwa – Zieleńce – Wojszki – Dubienka – Krzemień – Brześć – Markuszów |
Bitwa pod Markuszowem odbyła się 26 lipca 1792 roku w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792.
Ostatnia bitwa tej wojny rozegrała się między wojskami polskimi a rosyjskimi. Wygrali ją Polacy pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego.
[edytuj] Tło historyczne
Wskutek dysproporcji sił, wojna w obronie Konstytucji 3 maja zamieniła się w jeden wielki odwrót wojsk polskich. Wobec niemożności utrzymania linii Bugu, książę Józef Poniatowski prowadził swój korpus w kierunku stolicy, unikając stoczenia decydującej bitwy, dbając o zachowanie armii. W staczanych bitwach obronnych osiągał zresztą niemałe sukcesy (Zieleńce). Pod koniec lipca stanął kwaterą w Kurowie, gdzie dosięgła go wieść o przejściu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na stronę konfederacji targowickiej.
[edytuj] Przebieg bitwy
Pod Markuszowem znajdowała się straż tylna wojsk polskich. Na nią uderzyli od wschodu (od strony Garbowa) niezorientowani w sytuacji politycznej Kozacy. Zrozpaczony zachowaniem krewniaka dowódca polski pociągnął wierne mu wojska w bezsensowną już walkę, osobiście dowodząc i wykazując się przy tym niebywałą brawurą (podobno szukając śmierci). Bitwa miała charakter kawaleryjski. Kozacy zostali odparci i odrzuceni w kierunku Garbowa. W bitwie tej zginął generalny inspektor kawalerii gen. Janusz Stanisław Iliński.
[edytuj] Konsekwencje
Bitwa z powodu swoich rozmiarów nie miałaby większego znaczenia nawet w innej sytuacji politycznej, w tej zaś była ona pozbawiona znaczenia w ogóle. Wskutek zachowania króla okazało się, że było to ostatnie zwycięstwo wojsk polskich w tej wojnie. Choć armia polska zachowała zdolność bojową, wskutek decyzji władz wojna była przegrana.
