Bitwa pod Neerwinden (1793)
Z Wikipedii
| Bitwa pod Neerwinden Wojna Francji z pierwszą koalicją |
|||||||||||||||||
| Data | 18 marca 1793 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Neerwinden | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Austriaków | ||||||||||||||||
| Terytorium | Belgia | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| I koalicja antyfrancuska |
|---|
|
Verdun - Valmy - Jemappes - oblężenie Mainz - Neerwinden - Famars - Hondschoote - Wattignies - Kaiserslautern - Froeschwiller - Tourcoing - Tournay - Ouessant - Fleurus (I) - Fleurus (II) - Tripstadt - Montenotte - Mondovì - Lodi - Ettlingen - Lonato - Castiglione - Rovereto - Bassano - Arcole - Rivoli - Przylądek św. Wincentego - Fishguard - Kamperduin |
Bitwa pod Neerwinden miała miejsce 18 marca 1793 podczas wojny Francji z pierwszą koalicją.
Bitwa zakończyła się zwycięstwem armii austriackiej dowodzonej przez księcia Fryderyka Sasko-Koburskiego nad wojskami francuskimi Charlesa Dumourieza. Po bitwie Belgia ponownie przeszła pod panowanie austriackie.
Bitwa ostatecznie zakończyła operację Dumorieza, której celem było opanowanie Niderlandów i stała się jednocześnie wstępem do inwazji sprzymierzonych na Francję.
Spis treści |
[edytuj] Bitwa
Austriacy (45 000[2] żołnierzy) pod wodzą księcia Sasko-Koburskiego, maszerując z Maastricht w kierunku Brukseli, natknęli się 15 marca pod Tienen na czołowe oddziały koncentrującej się w pośpiechu armii francuskiej (39 000[1] żołnierzy). Armia austriacka zajęła pozycje między Neerwinden a Neerlanden.
18 marca, po krótkim wstępnym starciu książę Koburski cofnął trochę swe siły, po czym przegrupował armię wydłużając jej front od Racour do Dormael, przeciwdziałając w ten sposób oskrzydlającym manewrom prowadzonym przez Francuzów od strony Tienen.
Dumouriez zamierzał uderzyć na centrum i lewe skrzydło armii austriackiej, po czym zająć Neerwinden. Austriacy podejrzewali, że Francuzi natrą na ich prawo skrzydło i po jego wzmocnieniu sami ruszyli do ataku, który przyniósł im sukces. Francuzi natomiast na początku wyparli austriackie lewe skrzydło z Tirlemont, jednk wkrótce i tutaj zostali odparci. Pokonana armia francuska przystąpiła do odwrotu, natomiast Austriacy nie podjęli pościgu.
W toku walk toczonych w obrębie wsi entuzjazm żołnierzy francuskich rekompensował ich nienajlepsze wyszkolenie i brak dyscypliny, jednak walki toczyły się głównie na otwartym terenie, gdzie przewagę uzyskały regularne oddziały austriackie złożone przeważnie z weteranów. W tych warunkach Dumouriez nie był w stanie powtórzyć sukcesu spod Jemappes.
W bitwie Austriacy stracili 2000 żołnierzy, a Francuzi 4000 żołnierzy. Dzięki odniesionemu zwycięstwu Austriacy opanowali całą Belgię.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
[edytuj] Literatura
- 1911 Encyclopædia Britannica
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
