Bitwa pod Rivoli
Z Wikipedii
| Bitwa pod Rivoli Wojny napoleońskie |
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
| Data | 14 stycznia 1797 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Rivoli, dzisiejsze Włochy | ||||||||||||||||
| Wynik | Zwycięstwo Francuzów | ||||||||||||||||
| Terytorium | Austria | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| I koalicja antyfrancuska |
|---|
|
Verdun - Valmy - Jemappes - oblężenie Mainz - Neerwinden - Famars - Hondschoote - Wattignies - Kaiserslautern - Froeschwiller - Tourcoing - Tournay - Ouessant - Fleurus (I) - Fleurus (II) - Tripstadt - Montenotte - Mondovì - Lodi - Ettlingen - Lonato - Castiglione - Rovereto - Bassano - Arcole - Rivoli - Przylądek św. Wincentego - Fishguard - Kamperduin |
Bitwa pod Rivoli została stoczona 14 stycznia 1797 roku pomiędzy armią francuską dowodzoną przez Napoleona Bonaparte a wojskami austriackimi pod dowództwem Józefa Alvinczy'ego. Zakończyła się zwycięstwem Bonapartego i była kluczowa w całej kampanii włoskiej.
Spis treści |
[edytuj] Przed bitwą
Generał Alvinczy wyruszył z Tyrolu w celu odblokowania obleganego przez Francuzów miasta Mantua. Do dyspozycji miał 5 kolumn piechoty oraz 2 kolumny, które miały zmylić Napoleona co do ewentualnego ataku. Plan Alvinczego polegał na zaatakowaniu generała Jouberta w rejonie jeziora Garda. Atak z 13 stycznia powiódł się i Francuzi musieli, pod przygniatającą przewagą przeciwnika, wycofać się ze swoich pozycji. Na wieść o tym Bonaparte pospiesznie zebrał swoje rozproszone jednostki w celu udzielenia pomocy Joubertowi. Kiedy dotarł na wzgórza niedaleko Rivoli, zastał Jouberta opuszczającego pozycje. Napoleon wiedział, że wzgórza mogą dać mu przewagę i postanowił właśnie w tym miejscu przyjąć Austriaków.
[edytuj] Bitwa
14 stycznia Alvinczy zaatakował wzgórza Trambalore; żołnierze generała Petera Quasdanovicha mieli obejść prawe skrzydło Francuzów, natomiast generał Lusignan wraz z 4 000 piechurów miał zaatakować francuskie lewe skrzydło. Tak miało dojść do otoczenia i rozbicia wojsk Napoleona. Około godziny 11 sytuacja okazała się bardzo niekorzystna dla Bonapartego. Siły austriackie zaatakowały z dwóch stron, spychając Francuzów od wschodu. Napoleon widząc to, nakazał przegrupować część żołnierzy z centrum na wschodnią flankę, by zapobiec atakowi Quasdanovicha. Francuska artyleria otworzyła ogień, łamiąc szyk austriackich dragonów. Napoleon zaczynał zyskiwać przewagę. Dowódcy kawalerii Karol Leclerc oraz Antoni Karol de Lasalle przeprowadzili brawurowy atak, odpychając Austriaków w kierunku pozycji wyjściowych. Napoleon od razu wykorzystał ten sukces, wysyłając żołnierzy Jouberta na wzgórza w celu odepchnięcia ataku Alvinczego.
W tym czasie przybył generał Rey wraz z brygadą Claude'a Perrina. Rey wraz z dywizją generała Masseny rozbił część wojsk Lusignana biorąc do niewoli 3 000 Austriaków.
[edytuj] Konsekwencje
W starciu zginęło 14 000 Austriaków i około 5 000 Francuzów. Bitwa spowodowała odwrót sił austriackich, zdobycie Mantui 2 lutego 1797 oraz ostateczne zdobycie doliny Padwy przez wojska Napoleona.
Dla uczczenia bitwy jedna z centralnych ulic Paryża nosi nazwę Rue de Rivoli
[edytuj] Bibliografia
- (en) Boycott-Brown, Martin. The Road to Rivoli. Cassell; New Ed edition, 2002. ISBN 0-304-36209-3
- (en) Chandler, David. Dictionary of the Napoleonic Wars. Macmillan, 1979.
