Bitwa pod Arcole

Z Wikipedii

Verdun - Valmy - Jemappes - oblężenie Mainz - Neerwinden - Famars - Hondschoote - Wattignies - Kaiserslautern - Froeschwiller - Tourcoing - Tournay - Ouessant - Fleurus (I) - Fleurus (II) - Tripstadt - Montenotte - Mondovì - Lodi - Ettlingen - Lonato - Castiglione - Rovereto - Bassano - Arcole - Rivoli - Przylądek św. Wincentego - Fishguard - Kamperduin

Wojny wandejskie

Bitwa pod Arcole miała miejsce 15-17 listopada 1796 roku podczas wojny Francji z pierwszą koalicją.

Armia austriacka (19 000 żołnierzy) dowodzona przez generała Alvincziego maszerowała na Weronę. Bonaparte mający ze sobą 18 000 żołnierzy postanowił zaskoczyć przeciwnika i uderzyć na jego lewe skrzydło przez bagnisty teren znajdujący się w widłach rzek Adygi i Alpone. W okolicach miejscowości Ronco wojska francuskie przeprawiły się przez Adygę i uderzyły na Austriaków. Znajdujący się na lewym skrzydle francuskim Masséna nacierał w kierunku Porcile, natomiast znajdujący się na prawym skrzydle francuskim Augereau prowadził atak w kierunku Arcole, gdzie stał most na rzece Alpone. Atak Massény zakończył się pełnym powodzeniem, jednak dywizja Augereau, będąc na wschodnim brzegu rzeki Alpone, dostała się pod silny ogień austriackiej artylerii. W tej sytuacji Bonaparte, chcąc przedostać się na drugi brzeg, osobiście poprowadził szturm na most pod Arcole i zdobył go. Ponadto Francuzi sforsowali Adygę poniżej ujścia rzeki Alpone. Pomimo tego Austriakom udało się jednak uniknąć osaczenia i wycofać się. Bonaparte zarządził 16 listopada odwrót, licząc na to, że nieprzyjaciel skusi się i zaatakuje wycofujących się Francuzów. Alvinczy postąpił zgodnie z nadziejami Bonapartego i zaatakował. Francuzi odparli atak Austriaków i 17 listopada sami przeszli do natarcia. Sukces Massény na lewym skrzydle spowodował, że Austriakom pod Arcole zagroziło oskrzydlenie. By tego uniknąć rozpoczęli odwrót na Montebello. Pobici Austriacy stracili aż 7000 żołnierzy.