Bitwa pod Nysą

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Bitwa pod Nysą
wojny husyckie

Data

Pierwszy kwartał 1428

Miejsce

Mnisia Łąka

Wynik

Zwycięstwo husytów

Przyczyna

Złamanie blokady handlowej wobec Czech

Terytorium

Śląsk

Strony konfliktu
Taboryci, ochotnicy z Polski i Moraw	Wojsko biskupie, śląscy joannici, rycerstwo oławskie, ziębickie, kłodzkie, piechota chłopska
Dowódcy
Prokop Wielki, Jarosław z Bukoviny, Jan Bleh, Błażej z Kralup, Fedko z Ostroga, Zygmunt z Vranova, Otik z Lozy, Jan Zmrzlik, Dobiesław Puchała , Jan Tovaczovsky	Biskup Konrad z Oleśnicy, Puta III z Czastolowic, Ruprecht Lubiński, Ludwik Oławski, Jan Ziębicki
Siły
5500 piechoty, 1000 lekkozbrojnej jazdy, 150 wozów bojowych	6000 piechoty chłopskiej, 1100 ciężkozbrojnej jazdy
Straty
Znikome	1000 poległych, w większości jazda

Bitwa pod Nysą stoczona podczas rejzy husytów na Śląsk w pierwszym kwartale 1428 pomiędzy taborytami Prokopa Wielkiego wspieranymi przez ochotników z Polski, dowodzonymi przez Dobiesława Puchałę herbu Wieniawa, i Moraw, dowodzonymi przez Jana Tovaczovskyego z Cimburka, a wojskami biskupa Konrada Oleśnickiego, od 1422 namiestnika Zygmunta Luksemburskiego na Śląsku, wspierane przez Joannitów Ruprechta, rycerstwo Oławskie i Ziębickie dowodzone przez Ludwika Oławskiego i Jana Ziębickiego, oraz kontyngenty miejskie z Kłodzka dowodzonymi przez Putę z Czastolowic, starostę kłodzkiego.