Bitwa pod Pońcem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Pońcem wielka wojna północna |
|||||||||||||||||
| Data | 8 listopada 1704 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Poniec, na północ od wsi Janiszewo | ||||||||||||||||
| Wynik | nierozstrzygnięta | ||||||||||||||||
| Terytorium | Wielkopolska | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| III wojna północna |
|---|
|
Narwa – Dźwina – Kliszów – Pułtusk – Poniec – Gemauerthof – Warszawa – Wschowa – Kalisz – Hołowczyn – Leśna – Koniecpol – Połtawa – Helsingborg – Køge – Gadebusch – Storkyro – Hanko – Strzałów – Dynekilen – Ozylia – Stäket – Granhamn |
Bitwa pod Pońcem, znana także jako bitwa pod Poniecem, miała miejsce 8 listopada 1704 podczas wielkiej wojny północnej.
Bitwa stoczona została w pobliżu miejscowości Poniec przez kawaleryjską armię szwedzką (7000 żołnierzy) dowodzoną przez króla Karola XII z korpusem saskim (4900 żołnierzy) dowodzonym przez Johanna Matthiasa Schulenburga.
Ścigany przez Karola XII (7000 jazdy) generał saski Johann Matthias Schulenburg (4000 piechoty i 900 jazdy) wieczorem 7 listopada doszedł do wniosku, że nie zdąży uciec Szwedom. Postanowił zatem stoczyć bitwę obronną pod Pońcem, na północ od wsi Janiszewo. Sasi ustawili się w dwie linie, przy czym w centrum stanęła większość piechoty, a na skrzydłach nieliczna jazda wzmocniona dwoma batalionami. Działa ustawione zostały między obu liniami. Nocą 8 listopada jazda szwedzka z marszu rozproszyła jazdę saską i rozbiła dwa saskie bataliony. Jednak szarża Szwedów na saskie centrum załamała się w zmasowanym ogniu piechoty i artylerii. Wykorzystując korzystne warunki terenowe Sasi ustawili się w czworobok. Z tyłu przed szarżą chronił ich las, a z przodu rów. Szwedzi szarżowali aż pięć razy, jednak bez powodzenia. Gdy Karol XII wycofał się do Pońca, Johann Matthias Schulenburg natychmiast to wykorzystał, zostawił rannych i ruszył w kierunku Odry. Zdążył przeprawić swe wojska, zanim na drugim brzegu pojawiła się jazda szwedzka.
W bitwie Sasi stracili 500 ludzi i 1 działo, Szwedzi natomiast 300 ludzi. Bitwa taktycznie była nierozstrzygnięta, strategicznie natomiast wygrał ją jednak generał Johann Matthias Schulenburg, który zdołał uratować swój korpus przed zniszczeniem. Nie zmieniło to faktu, że bitwa ta była ukoronowaniem udanej dla Karola XII kampanii roku 1704, w wyniku której Wielkopolska została całkowicie oczyszczona z wojsk saskich.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
