Bitwa pod Walcourt
Z Wikipedii
| Bitwa pod Walcourt wojna palatynacka |
|||||||||||||||||
| Data | 27 sierpnia 1689 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Walcourt na południe od Charleroi | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Anglii i Holandii | ||||||||||||||||
| Terytorium | Belgia | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojna palatynacka oraz w jej ramach: Wojna irlandzka, Wojna króla Wilhelma |
|---|
|
Bantry – Cochem – Moguncja – Bonn – Walcourt – Fleurus – Beachy Head – Boyne – Quebec – Staffarda – Aughrim – Leuze – La Houge – Namur – Steenkerke – Neerwinden – Marsaglia – Ter – Texel – Dogger Bank – Zatoka Hudsona |
Bitwa pod Walcourt miała miejsce 27 sierpnia 1689 i była częścią wojny palatynackiej.
[edytuj] Wstęp
Francuski marszałek d'Humières, mając przeważające siły, postanowił zaatakować wojska sprzymierzone. Zostawiając za sobą garnizony w Lille i Tournai dla osłony przed Hiszpanami, ruszył śpiesznym marszem z Maubeuge przeciwko wojskom angielsko-holenderskim, które posuwały się wolno z Namur do Philippeville. Ponieważ Wilhelm III Orański przebywał w tym czasie w Anglii, armią sprzymierzonych dowodził Waldeck. Pod rozkazami Waldecka służył Marlborough, któremu Wilhelm Orański powierzył dowództwo nad brygadą liczącą 8000 żołnierzy. Drugim po Marlboroughu w komendzie i drugim, jeśli chodzi o zdolności wojskowe był Thomas Tollemache.
[edytuj] Bitwa
Awangarda francuskiej armii zaskoczyła furażystów ochranianych przez brytyjski 16-ty regiment piechoty dowodzony przez pułkownika Hodgesa. Zaciekły opór jaki stawił wspomniany regiment dał czas armii sprzymierzonych na uformowanie szyków i przygotowanie się do bitwy.
D'Humières rzucił swe przednie straże na most i sąsiednie fortyfikacje w celu oczyszczenia drogi po to by przeprawić swe wojska za rzekę Heure. Próba ta kosztowała go stratę 1000 ludzi. Wobec niepowodzenia, rozpoczął odwrót.
Około godziny 6 Waldeck wyprowadził podwójny kontratak. Holendrzy pod wodzą generała Slangenberga uderzyli na lewe skrzydło, natomiast Anglicy pod dowództwem Marlborougha na prawe. Francuzi wycofywali się, a znakomita postawa francuskiej kawalerii zapobiegła przeksztaceniu się odwrotu w paniczną ucieczkę. Przez kilka dni obie armie stały naprzeciw siebie, od czasu do czasu prowadząc wzajemny ostrzał artyleryjski, lecz do walk już nie doszlo. D'Humières wycofał się w okolice twierdzy Scheldt, natomiast Waldeck ruszył do Brukseli.
