Bitwa w rejonie Góry Św. Anny
Z Wikipedii
Bitwa w rejonie Góry Św. Anny w 1921 r. - w dniach 21-26 maja 1921 Góra Świętej Anny była miejscem zaciekłych walk z Freikorpsem w czasie III powstania śląskiego. Atak na zajętą przez Ślązaków 4 maja górę przeprowadziły bataliony Freikorpsu "Oberland" z Bawarii od strony wzgórza Oleszyce leżącego na północ od Góry św. Anny. Następnie Niemcy przystąpili do dalszego ataku na powstańczy 8 pułk Rataja po opanowaniu Kamienia, Kamionki, Dąbrówki, Obrowica, Strzebniowa, Wygody, Zakrzowa i Oleszki. W związku z silnym naporem Niemców, ciężar walk obronnych od 8 pułku Rataja, przejął powstańczy 1 pułk katowicki Walentego Fojkisa oraz bataliony strzelecko-toszeckie "Bogdana". Sytuację obronną utrudniali także uciekający z okolicznych wsi mieszkańcy, którzy dowiedzieli się o wymordowaniu w Strzebniowie przez niemiecki Selbstschutz kilkudziesięciu cywili i powstańców. Doszło do kontrataku powstańców Oszka, Watoły i Walerusa, w trakcie którego Krępna, Rozwadza, Żyrowa przechodziły z rąk do rąk. Jednakże na wielu odcinkach powstańcy śląscy nie byli w stanie utrzymać swoich pozycji obronnych. Następna linia obronna powstała na wysokości Wielmarzowic, Kraszowej, Zalesia Śląskiego i Popic i główne walki miały miejsce na zachodnich i północno-zachodnich przedpolach Masywu Chełmskiego. W trakcie walk, wg meldunku gen. Hoefera, niektóre z niemieckich batalionów zachowały jedynie od 10 do 15% swoich pierwotnych stanów osobowych. Po południu 21 maja powstańcy wyparli Niemców z Kalinowa, Poznowic, Sprzęcic i ze stacji Kamień.
22 maja Ślązacy odbili też Raszowę i Daniec, natomiast w rejonie Januszkowic 2 pułk zabrski kpt. Cymsa powstrzymywał próby sforsowania Odry.
Przed świtem 23 maja powstańcy zdobyli Kamień, Kamionek, Siedlce, Poznowice i Kalinowice, jednak ich natarcie zostało wkrótce powstrzymane na skutek ognia niemieckiej artylerii. Ślązacy odbili też Lichynię, Raszowę, Krasowę, Januszkowice i Wielmierzowice oraz Łąki Kozielskie. Następnie powstańcy skoncentrowali się na zdobyciu Leśnicy o którą prowadzono ciężkie walki wręcz. Jednocześnie Niemcy zaatakowali i zajęli Dolną, Olszową i Klucz. Następnie oddziały z Bawarii natarły przy wykorzystaniu artylerii i kawalerii na powstańców pomiędzy Leśnicą i Lichynią. W Lichyni, Leśnicy, Kluczu, Zalesiu walczono o poszczególne budynki. Podobnie ciężkie walki miały miejsce w rejonie Januszkowic, Krasowej i Łąk Kozielskich.
Pod koniec dnia 23 maja, w związku z niepowodzeniem zwrotu zaczepnego w centrum frontu, Ślązacy zajmowali pozycje na wysokości: Krośnicy, Izbicka, Odmic, stacji Kamień, Kalinowa, Księżego Lasu, Olszowy, Popic, Klucza, Zalesia Śląskiego, Łąk Kozielskich, Raszowej i Januszkowic. W następnych dniach walki były mniej intensywne a w dniu 25 maja dowództwo Selbstschutzu przedłożyło propozycję zawieszenia broni.
W dniu 26 maja Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych wydała rozkaz zabraniający podejmowania akcji zaczepnych przeciw Niemcom w związku z podjęciem rokowań w sprawie rozejmu. W momencie wydania ww. rozkazu, linia frontu przebiegała od północy od Krośnicy, Izbicka, Odmic, Poznowic, Kalinowic, Dolnej, Czarnocina, Lichyni, Łąk Kozielskich, Krasowej i Wielmorzowic.
Po podziale Górnego Śląska w 1921 r. Góra Św. Anny pozostała w granicach Niemiec.
