Blue Steel
Z Wikipedii
| Blue Steel | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Wielka Brytania |
| Producent | Avro |
| Typ | lotniczy kierowany pocisk rakietowy powietrze-ziemia |
| Przeznaczenie | strategiczny, średniego zasięgu |
| Historia | |
| Lata produkcji | 1962-? |
| Używana w latach | 1963-1969 |
| Dane techniczne | |
| Długość | 10 670 mm |
| Średnica | 1270 mm |
| Rozpiętość | 3940 mm |
| Napęd | silnik rakietowy na paliwo ciekłe |
| Prędkość | 2,3 Ma |
| Naprowadzanie | programowe, bezwładnościowe |
| Masa | 6800 kg |
| Typ głowicy | termojądrowa |
| Równoważnik trotylowy | 1 Mt |
| Zasięg | 160 km |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
Blue Steel to brytyjski strategiczny lotniczy pocisk rakietowy powietrze-ziemia średniego zasięgu, z głowicą nuklearną.
Pocisk Blue Steel rozwijany był od 1954 w zakładach Avro. Produkowany od 1962, wszedł do służby w lutym 1963. Pocisk stanowił uzbrojenie bombowców strategicznych Avro Vulcan B.2A i Handley Page Victor B.2. Przenoszony był pojedynczo, częściowo zagłębiony w komorze bombowej. Pocisk wycofany został ze służby w 1969. Wyprodukowano 57 pocisków (podawane są też inne liczby).
Pocisk miał silnik rakietowy Stentor na paliwo ciekłe o ciągu maksymalnym 7260 kg, z dwoma komorami spalania. Paliwem była nafta, utleniaczem - nadtlenek wodoru. Po wystrzeleniu, przy pracującej głównej komorze silnika, pocisk był rozpędzany do prędkości ok. 2,5 Ma, następnie pracę podejmowała komora silnika o mniejszym ciągu, podtrzymująca lot na zadaną odległość.
Pocisk miał zasięg do 160 km (różne źródła podają też większe wartości - do 240 lub 320 km). Pocisk mógł lecieć na pułapie 21 500 m, być odpalany z dużej lub małej wysokości. Układ naprowadzania był inercyjny (bezwładnościowy), według wprowadzonego programu, z dokładnością trafienia do ok. 640 metrów. Pocisk miał głowicę wodorową Red Snow o mocy 1 megatony.
Pocisk w wersji podstawowej (Mk 1) miał niedogodność w postaci stosunkowo niewielkiego zasięgu, stwarzającego mimo wszystko zagrożenie dla bombowca zbliżającego się do wrogiego obszaru powietrznego. Planowano rozwinięcie pocisku Blue Steel w wersji Mk 2, o większym zasięgu i prędkości, lecz nie wszedł on do służby. Rząd brytyjski zamierzał zastąpić pociski Blue Steel amerykańskimi pociskami Skybolt, lecz program ich również nie został ukończony.
