Bolesław Chocha

Z Wikipedii

Bolesław Chocha (ur. 6 sierpnia 1923 w Grodnie. zm. 2 maja 1987 w Józefowie) - generał dywizji Ludowego Wojska Polskiego, działacz polityczny i społeczny. Publicysta wojskowy, teoretyk wojskowości.

Podczas II wojny światowej deportowany do ZSRR. W wojsku od 1943, wstąpił ochotniczo do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Walczył pod Lenino jako dowódca plutonu w 3 pułku piechoty. W 1944 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Riazaniu i jako przodujący absolwent pozostał w jej kadrze (także po przeniesieniu Szkoły do Lublina). W 1951 ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie. Był w niej wykładowcą taktyki. Współorganizator i pierwszy dowódca (1957-1960) 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej. Generał brygady z 1960 na stanowisku zastępcy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Generał dywizji z 1965. Szef Sztabu Generalnego WP - wiceminister Obrony Narodowej od (11 kwietnia 1968 do 11 stycznia 1973) roku. Od 1973 do 1978 komendant Akademii Sztabu Generalnego. W 1979 przeniesiony w stan spoczynku.

W latach 1947-1948 członek PPR, od 1948 członek PZPR, od 1968 do 1975 zastępca członka KC PZPR. Osiadł w Józefowie pod Warszawą. Od 1981 pełnił funkcje sekretarza Komitetu Miejskiego PZPR w Józefowie k/Otwocka pod Warszawą.

Odznaczenia: Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Krzyżem Walecznych, Orderem Lenina (ZSRR), Orderem Czerwonego Sztandaru (ZSRR) i innymi.

[edytuj] Bibliografia

• H. P Kosk, Generalicja polska t. 1, wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Warszawa 1998.