Bolesław Hryniewiecki
Z Wikipedii
Bolesław Leon Hryniewiecki (ur. 20 lutego 1875 w Międzyrzecu Podlaskim - zm. 13 lutego 1963 w Brwinowie) – botanik, historyk botaniki i pedagog, ojciec Jerzego Hryniewieckiego.
W 1892 skończył rosyjskie Gimnazjum Męskie w Lublinie i rozpoczął studia przyrodnicze na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1894 za udział w manifestacji ku czci Jana Kilińskiego został usunięty z uczelni, uwięziony i wywieziony w głąb Rosji. W 1900 ukończył studia matematyczno przyrodnicze w Dorpacie. W latach 1914-1919 był profesorem botaniki w Odessie oraz dyrektorem tamtejszego ogrodu botanicznego. Odbył szereg podróży naukowo-badawczych na Ural, Kaukaz i do Armenii.
W 1919 wraca do Warszawy i zostaje profesorem systematyki i geografii roślin na Uniwersytecie Warszawskim oraz dyrektorem ogrodu botanicznego. Od 1922 członek Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1926-1927 Rektor Uniwersytetu Warszawskiego.
Był jednym z założycieli i wieloletnim prezesem oraz członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Botanicznego, a także Ligi Ochrony Przyrody. Był redaktorem "Archiwum Nauk Biologicznych" i "Planta Polonica", od 1951 członek Polskiej Akademii Nauk.
Znany był jako znakomity pedagog łączący zainteresowania botaniczne z humanistycznymi. Był jednym z pionierów i wybitnych działaczy ochrony przyrody w Polsce oraz przyczynił się do utworzenia parków narodowych - tatrzańskiego i świętokrzyskiego.
[edytuj] Dorobek:
- Zielnik i muzeum botaniczne, Wskazówki praktyczne: jak zbierać, preparować, konserwować, oznaczać rośliny i układać zbiory botaniczne (1922)
- Precis de l'histoire de la botanique en Pologne (1933)
- Zarys flory Litwy (1933)
- Zarys dziejów botaniki (1949)
- Owoce i nasiona (1952)
- Adam Mickiewicz a flora Litwy - rozprawa popularnonaukowa
i wiele innych prac z systematyki i geografii roślin, ochrony przyrody, historii botaniki, anatomii i fizjologii roślin, jak również artykułów popularnonaukowych.
