Brukit

Z Wikipedii

Brukit = brookit - minerał z gromady tlenków. Jest minerałem bardzo rzadkim.

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa J.H. Brooke.

[edytuj] Właściwości:

• Symbol chemiczny - TiO₂ – dwutlenek tytanu
• Układ krystalograficzny - rombowy
• Barwa - żółtobrunatny, czerwonobrunatny do czarnego, rzadko niebieskawy
• Rysa - biała do szarej, niekiedy żółtawa
• Połysk - diamentowy do metalicznego
• Twardość w skali Mohsa - 5,5-6,0
• Gęstość - 4,14 g/cm³
• Łupliwość - niewyraźna
• Przełam – niewyraźny, muszlowy

Tworzy kryształy cienkotabliczkowe i słupkowe. Występuje w postaci pięknych tabliczkowych kryształów, na ścianach których widać wyraźne prążkowanie. Często przyjmuje postać pseudoheksagonalną (podwójnej pseudoheksagonalnej piramidy). Jest jedną z trzech odmian polimorficznych dwutlenku tytanu – pozostałe odmiany to: rutyl i anataz. Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach od żółto- , przez czerwoną-, do złocistobrunatnej.

[edytuj] Występowanie

Jest składnikiem skał krystalicznych – magmowych, metamorficznych i żył hydrotermalnych. Powstaje też jako produkt rozkładu innych minerałów zawierających tytan. Niekiedy tworzy koncentracje w skałach okruchowych: piaskach i żwirach.

Miejsca występowania: Brazylia, Wielka Brytania, Szwajcaria - Gryzonia, Amsteg, St.Gotthard, Rosja - na Uralu, USA - Arkansas, Austria – Tyrol.

W Polsce – znajdowany jest w Sudetach (w okolicach Jeleniej Góry i Kowar). .

[edytuj] Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie
• okazjonalnie stosowany w jubilerstwie. Przezroczyste brukity są bardzo rzadkie i najbardziej poszukiwane.
• W niektórych złożach minerał występuje w ilościach opłacalnych do eksploatacji i wówczas jest używany do pozyskiwania tytanu.

Zobacz też: minerał, kamienie szlachetne, kamień ozdobny

• Galeria: [1]