Camille Pissarro

Z Wikipedii

Camille Pissarro (ur. 10 lipca 1830 - zm. 12 listopada lub 13 listopada 1903), francuski malarz impresjonistyczny pochodzenia żydowskiego.

Urodził się na wyspie St. Thomas należącej do archipelagu Wysp Dziewiczych, w wieku 12 został wysłany do szkoły do Paryża, po jej zakończeniu powrócił na St. Thomas gdzie spędzał swój wolny czas rysując i malując. W 1852 wraz z duńskim artystą Fritzem Melbyem udał się do Wenezueli. W 1855 przeniósł się do Paryża gdzie studiował u francuskiego pejzażysty Corota.

Znany jako "ojciec impresjonizmu" malował sceny wiejskiego życia, szczególnie pejzaże i wieśniaków pracujących na polu, a także scenki z Montmartre. W późniejszym okresie uczyli się od niego artyści tacy jak Paul Cézanne i Paul Gauguin.

W marcu 1893 roku paryska galeria Durand-Ruel zorganizowała wystawę 46 prac Pissarra które zostały pokazane wraz z 55 obrazami malowanymi przez Antonio de La Gandara, krytycy jednoznacznie chwalili obrazy Gandara, ale prace Pissarra spotkały się już z mniejszym entuzjazmem.

Zmarł w Éragny-sur-Epte i został pochowany na cmentarzu Père Lachaise w Paryżu.

Za swojego życia udało mu się sprzedać zaledwie kilka obrazów, obecnie w Stanach Zjednoczonych jego prace sprzedawane są za około 4 miliony dolarów.

Montmartre (1897)

Autoportret

Autoportret