Cecylia Rzymianka

Z Wikipedii

Św. Cecylia (II / III wiek), patronka muzyki kościelnej, według tradycji męczennica i święta Kościoła rzymskiego. Jako święta uznawana również przez Kościół anglikański, ewangelicki i prawosławny.

Żyła najprawdopodobniej na przełomie II i III wieku. Jako chrześcijanka złożyła ślub czystości. Mimo że zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie tylko nie złamała ślubu, lecz jeszcze nawróciła swego męża i jego brata, Tyburcjusza. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską przez ścięcie. Ich śmierć jest datowana na okres panowania Marka Aureliusza lub Lucjusza Aureliusza Kommodusa między rokiem 161 a 192. Jej ciało odnaleziono w 822 w katakumbach św. Kaliksta i przeniesiono do bazyliki na Zatybrzu, wybudowanej juz IV wieku w miejscu w ktorym znajdował się jej dom.

Dniem wspomnienia liturgicznego Św. Cecylii jest 22 listopada.

[edytuj] Cecylia w literaturze

Jakub de Voragine w „Złotej legendzie” opisuje historię nawrócenia męża Cecyli - Waleriana. Podczas nocy poślubnej święta wyznała mu, że towarzyszy jej anioł, który strzeże czystości jej ciała. Ujrzenie go przez Waleriana jest możliwe tylko wtedy, jeśli przyjmie on chrzest i "oczyści się". Waleriana ochrzcił Święty Urban. Po powrocie do Cecylii, Walerian znalazł ją w towarzystwie anioła trzymajacego dwa wieńce z róż i lili. Kwiaty miały pochodzić z "raju Bożego". Po wręczeniu wienców Cecylii i Walerianowi anioł nakazał im strzec ich "nieskalanym sercem i czystym ciałem". Wieńce miały być niewidoczne dla osób nieczystych.

[edytuj] Bibliografia

• O. Hugo Hoever "Żywoty świętych pańskich", Olsztyn 1993, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, przeł. Zbigniew Pniewski.