Cezaria Baudouin de Courtenay Ehrenkreutz Jędrzejewiczowa
Z Wikipedii
Cezaria Baudouin de Courtenay Ehrenkreutz Jędrzejewiczowa (ur. 2 sierpnia 1885 w Dorpacie, zm. 28 lutego 1967 w Londynie) - polska etnolog i historyk sztuki, pierwsza polska przedstawicielka fenomenologii w badaniach nad kulturą ludową.
[edytuj] Życiorys
W latach 1927-1935 była profesorem etnografii i etnologii na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a 1935-1939 na Uniwersytecie Warszawskim. Kierownik sekcji etnologicznej Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej. Była jednym z współzałożycieli Polskiego Instytutu Naukowego w Jerozolimie.
Od 1947 roku przebywała w Wielkiej Brytanii. Była jednym z członków - założycieli Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. W 1951 roku została profesorem etnografii w Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie, a następnie wybrana została na jego rektora.
[edytuj] Publikacje
- Święta Cecylia. Przyczynek do genezy apokryfów (1922)
- Ze studiów nad obrzędami weselnymi ludu polskiego (część 1, 1929)
- Łańcuch tradycji. Teksty wybrane" (2005) - ISBN 83-235-0110-6
[edytuj] Życie prywatne
Córka językoznawcy Jana Baudouin de Courtenay i jego drugiej żony Romualdy z Bagnickich. Była żoną najpierw ucznia swego ojca Maksymiliana Vosmera, potem Stefana Ehrenkreutza profesora prawa i senatora II RP, a następnie Janusza Jędrzejewicza, byłego premiera rządu II RP.
