Chad Dawson
Z Wikipedii
Chad Dawson | |
Pseudonim | Bad |
Data i miejsce urodzenia | 13 lipca 1982 Hartsville |
Narodowość | Stany Zjednoczone |
Styl | leworęczny |
Kategoria wagowa | półciężka |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk | 27 |
Zwycięstwa | 26 |
Nokauty | 17 |
Porażki | 0 |
Remisy | 0 |
No contests | 1 |
Chad Dawson (ur. 13 lipca 1982 w Hartsville w Południowej Karolinie) – amerykański bokser, aktualny zawodowy mistrz świata organizacji WBC w kategorii półciężkiej (do 175 funtów).
Spis treści |
[edytuj] Kariera amatorska
Bilans walk amatorskich Dawsona to 67 zwycięstw i 13 porażek. W 1999 wywalczył tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych juniorów w kategorii średniej. Zajął też trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata Juniorów w 2000 w Budapeszcie.
[edytuj] Kariera zawodowa
Na zawodowym ringu zadebiutował w 2001. Do tej pory nie przegrał żadnej walki, a jedna walka w 2004 została uznana za nieodbytą, ponieważ w jego organizmie wykryto ślady narkotyków[1].
Dawson szybko piął się w rankingach organizacji bokserskich. Pokonał takich pięściarzy jak Carl Daniels i Ian Gardner[2] (obie walki zakończył przed czasem). W czerwcu 2006, w walce z Erikiem Hardingiem, już w pierwszej rundzie leżał na deskach (pierwszy raz w karierze), mimo to wygrał pojedynek jednogłośną decyzją na punkty[3].
3 lutego 2007 zdobył mistrzostwo świata organizacji WBC, pokonując Polaka, Tomasza Adamka. Obaj bokserzy byli liczeni (Adamek w rundzie siódmej, Dawson w dziesiątej), ale to Amerykanin miał w tej walce przewagę i wygrał na punkty jednogłośną decyzją sędziów[4].
W swojej pierwszej obronie mistrzowskiego pasa Dawson pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie Meksykanina Jesusa Ruiza. Walka odbyła się 9 czerwca 2007 w Hartford[5]. 29 września miał się zmierzyć z oficjalnym pretendentem do tytułu, Adrianem Diaconu, ale Rumun doznał kontuzji ręki i wycofał się z pojedynku. Ostatecznie Dawson zmierzył się z Kolumbijczykiem Epifanio Mendozą i wygrał z nim przez techniczny nokaut w czwartej rundzie[6].
12 kwietnia 2008 pokonał jednogłośnie na punkty byłego mistrza IBF, 39-letniego Glena Johnsona[7].
Przypisy
- ↑ Boxing Encyclopedia (en).
- ↑ Gerbasi, Thomas: Dawson determined to improve on dad's footsteps (en). ESPN Sport.
- ↑ Houston, Graham: Cad Dawson W12 Eric Harding (en). Fightwriter.com.
- ↑ Houston, Graham: Chad Dawson W12 Tomasz Adamek (en). Fightwriter.com.
- ↑ Antonio Tarver Returns to Form; Dawson TKO's Ruiz (en). East Side Boxing.
- ↑ Robinett, David: Dawson Hammers Mendoza! (en). Fightnews.com.
- ↑ Houston, Graham: Chad Dawson W12 Glen Johnson (en). Fightwriter.com.