Chris Waddle

Z Wikipedii

Chris Waddle
Imię i nazwisko	Christopher Roland Waddle
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1960 Heworth, Anglia
Pozycja	Skrzydłowy
Wzrost	1.88 m
Kariera piłkarska
Lata	Klub	M (G)
1980-1985 1985-1989 1989-1992 1992-1996 1996 1996-1997 1997 1997-1998 1998 2000-2002 2002	Newcastle United Tottenham Hotspur Olympique de Marseille Sheffield Wednesday Falkirk Bradford City Sunderland Burnley Torquay United Worksop Town Glapwell Razem	170 (46) 138 (33) 107 (22) 109 (10) 4 (1) 25 (6) 7 (1) 32 (1) 7 (0) 60 (3) ? (?) 659 (123)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1985–1991	Anglia	62 (6)

Christopher Roland Waddle (ur. 14 grudnia 1960 r. w Heworth, Gateshead) były angielski piłkarz występujący na pozycji skrzydłowego.

Spis treści 1 Kariera 1.1 Początki kariery 1.2 Newcastle United 1.3 Tottenham Hotspur 1.4 Olympique Marsylia 1.5 Sheffield Wednesday 1.6 Falkirk i Bradford City 1.7 Sunderland 1.8 Burnley 1.9 Torquay United 1.10 Kariera amatorska 2 Życie po zakończeniu kariery piłkarskiej 3 Osiągnięcia 3.1 Tottenham Hotspur 3.2 Olympique Marseille 3.3 Sheffield Wednesday

[edytuj] Kariera

[edytuj] Początki kariery

Waddle zaczynał karierę w Pelaw Juniors, następnie grał też w Whitehouse SC, Mount Pleasant SC, HMH Printing, Pelaw SC, Leam Lane SC i Clarke Chapman po czym w 1978 roku dołączył do Tow Law Town.

[edytuj] Newcastle United

Po nieudanych testach w Sunderlandzie i Coventry City, w lipcu 1980 roku trafił za tysiąc funtów do Newcastle United. Ligowy debiut na St. James' Park zaliczył 22 października 1980 w meczu z Shrewsbury Town. Waddle szybko przebił się do pierwszego składu grając z Kevinem Keeganem i Peterem Beardsley`em walnie przyczynił się w sezonie 1983-84 do awansu Newcastle do Division One. W międzyczasie dostał połowanie do młodzieżowej reprezentacji Anglii, w której zadebiutował w marcu 1985 w meczu przeciwko Irlandii.

[edytuj] Tottenham Hotspur

Po strzeleniu 46 goli w 170 występach w barwach Newcastle United w lipcu 1985 za 590 tysięcy funtów trafił do Tottenhamu. W tym czasie ustabilizował swoją pozycję w reprezentacji Anglii, z którą dotarł do ćwierćfinału MŚ w Meksyku. Po tym turnieju rozpoczął się jego najlepszy sezon w karierze. Razem ze Spurs trimfował w FA Cup, dotarł do półfinału Pucharu Ligi oraz zajął 3 miejce w lidze. Zagrał też we wszystkich trzech meczach Anglii Mistrzostw Europy w 1988 roku.

[edytuj] Olympique Marsylia

W lipcu 1989, po rozegraniu 138 i strzeleniu 38 bramek w barwach Tottenhamu, Waddle trafił do Olympique Marsylia za 4.5 milliona funtów. Był czołowym zawodnikiem drużyny, która trzykrotnie z rzędu zdobywała mistrzostwo Francji (1990, 1991 i 1992). W półfinale mistrzostw świata we Włoszech przestrzelił rzut karny w meczu z RFN.

Waddle był w 1991 jednym z głównych faworytów do odebrania nagrody dla Piłkarza Roku w Europie ostatecznie statuetka ta trafiła jednak w ręce jego partnera z drużyny Jean-Pierre`a Papina Sezon 90-91 był w wykonaniu Waddle`a fantastyczny i prawdopodobnie najlepszy sezon brytyjskiego gracza występującego poza Wyspami Brytyjskimi od czasów John`a Charles`a i Kevina Keegana.

Podczas pobytu w Marsylii, fani nadali mu przydomek "Magic Chris" (magiczny Chris). Jest uważany za jednego z najlepszych zawodników w historii klubu ze względu na wysokie umiejetności techniczne, świetne wykonywanie rzutów wolnych, zostanie też zapamiętany jako wielki showman. Zajął drugie miejsce w głosowaniu na najlepszego zawodnika Olympique`u w historii, a wyprzedził go Jean-Pierre Papin.

[edytuj] Sheffield Wednesday

Waddle powrócił do Anglii w lipcu 1992 roku. Jego nowym klubem zostało Sheffield Wednesday i zapłaciło za niego 1,25 miliona funtów. Waddle strzelił gola w przegranej z Arsenalem powtórce finału FA Cup. W 1993 roku został wybranym graczem roku według dziennikarzy.

Pomimo świetnej gry w klubie był ignorowany przez trenera reprezentacji Grahama Taylora.

Waddle kariere zaczynał jako lewoskrzydłowy, mimo to najlepiej grał jak prawoskrzydłowy, pomimo tego, że jego lepszą nogą była noga lewa. Do jego najsłynniejszych trików należy "step over".

Pod koniec gry w zespole ze stadionu Hillsborough Waddle był trapiony kontuzjami, a w sezonie 1996-97 wystąpił w ledwie pięciu spotkaniach.

[edytuj] Falkirk i Bradford City

We wrześniu 1996 roku dołączył do drużyny Falkirk, gdzie miał pełnić rolę grającego trenera. Jego przygoda z Falkirk trwała tylko kilka miesięcy. Następnie przeszedł do Bradford City. W barwach Bradford strzelił w finale FA Cup bramkę, która później została uznana golem sezonu.

[edytuj] Sunderland

W lutym 1997 roku za 75 tysięcy funtów trafił do Sunderlandu, ale nie zdołał pomóc drużynie utrzymać się w lidze.

[edytuj] Burnley

Kolejnym przystankiem w jego karierze okazało się Burnley, do którego dołączył w maju 1997 roku. Pełnił tam rolę grającego trenera. Burnley miało rozczarowujący sezon, po którym zostało zdegradowane z ligi. A od Waddle`a oczekiwano, że uzyska promocję do wyższej ligi.

[edytuj] Torquay United

Waddle odszedł z Burnley i we wrześniu 1998 roku podpisał kontrakt z Torquay United. W barwach tej drużyny wystąpił ledwie 7 razy. W lipcu 1999 roku objął posadę trenera rezerw, jednak w czerwcu 2000 roku na tej posadzie zastąpił go Paul Jewell.

[edytuj] Kariera amatorska

Po odejściu z Torquay United, Waddle spędził 2 sezony w Worksop Town, strzelając 3 bramki w 60 występach. Później zaliczył jeszcze epizod w Glapwell.

[edytuj] Życie po zakończeniu kariery piłkarskiej

Obecnie pracuje w radiu BBC Radio Five Live jako ekspert od Premiership, ma również swoją rubrykę w The Sun.

Występował również w roli komentatora w grach sportowych wyprodukoanych przez Electronic Arts.

W 2005 roku został oskarżony o zaatakowanie mężczyżny w pubie w Sheffield, jednak zarzuty zostały oddalone z powodu braku dowodów. Waddle ma dwoje dzieci: córkę Brooke i syna Jacka.

[edytuj] Osiągnięcia

[edytuj] Tottenham Hotspur

• 1987 FA Cup: finał

[edytuj] Olympique Marseille

• 1990 Mistrzostwo Francji
• 1991 Finał Pucharu Europy 1991
• 1991 Mistrzostwo Francji
• 1992 Mistrzostwo Francji

[edytuj] Sheffield Wednesday

• 1993 Gracz roku wg dziennikarzy
• 1993 FA Cup: finał
• 1993 Carling Cup finał