Bobby Robson

Z Wikipedii

Sir Robert William Robson CBE (ur. 18 lutego 1933 roku w Sacriston), angielski piłkarz i trener piłkarski. Jest jednym z najbardziej utytułowanych szkoleniowców na świecie, prowadził m.in. FC Barcelonę, PSV Eindhoven, FC Porto, a w latach 1982-90 był selekcjonerem reprezentacji Anglii, z którą na Mundialu 1990 zajął IV miejsce. Od stycznia 2006 roku jest konsultantem selekcjonera drużyny narodowej Irlandii.

[edytuj] Kariera piłkarska

Jest najmłodszym synem Lilian Watt-Robson i Philipa Robsona, górnika oraz wiernego kibica Newcastle United, który zaszczepił młodemu Bobby'emu miłość do futbolu. Za namową ojca Robson zapisał się do szkółki piłkarskiej Fulham Londyn, a w maju 1950 roku podpisał z tym klubem zawodowy kontrakt. W jego barwach występował przez sześć kolejnych lat. W marcu 1956 roku przeniósł się do West Bromwich Albion, gdzie potwierdził opinię jednego z najbardziej utalentowanych i najpracowitszych pomocników w lidze. W tym okresie zadebiutował również w reprezentacji Anglii. Sześć lat później powrócił do Fulham. W 1967 roku na krótko wyjechał do Kanady, gdzie jako grający menedżer w kilku pierwszych meczach ligowych poprowadził zespół Vancouver Whitecaps. Piłkarską karierę zakończył po powrocie do Anglii w wieku trzydziestu czterech lat.

• 1950-56 – Fulham FC
• 1956-62 – West Bromwich Albion
• 1962-67 – Fulham FC
• 1967-67 – Vancouver Whitecaps

W lidze angielskiej rozegrał 584 mecze i strzelił 133 bramki.
W reprezentacji Anglii rozegrał 20 meczów i strzelił 4 bramki.

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Po powrocie z Kanady przez jedenaście miesięcy prowadził Fulham Londyn.

Na początku 1969 roku przeniósł się do Ipswich Town, w którym spędził kolejne trzynaście lat. Z zespołu broniącego się przed spadkiem zbudował poważną siłę angielskiej piłki przełomu lat 70. i 80. Drużyna dwukrotnie zdobywała wicemistrzostwo Anglii, raz Puchar Anglii oraz w 1981 roku po zwycięstwie w dwumeczu nad AZ Alkmaar – Puchar UEFA. Zasługą Robsona było również rozbudowanie szkółki młodzieżowej klubu, w której zaczynały piłkarską przygodę późniejsze filary Ipswich oraz drużyny narodowej.

Po Mundialu 1982 zdymisjonowany został selekcjoner reprezentacji Ron Greenwood. Na jego następcę wybrany został Robson, który podobnie jak słynny Alf Ramsey, trener mistrzowskiej drużyny z 1966 roku, do kadry narodowej trafił z Ipswich Town. Robson prowadził drużynę Albionu w dwóch finałach mistrzostw świata – w 1986 i w 1990 roku, za każdym razem Anglicy przegrywali z późniejszym triumfatorem. Najpierw wyeliminowała ich ręka Boga Diego Maradony, a cztery lata później odpadli w półfinale po rzutach karnych z RFN. Mimo to, wynik uzyskany we Włoszech (IV miejsce) jest najlepszy od 1966 roku i do dziś żadnemu kolejnemu selekcjonerowi nie udało się zajść wyżej. Po tym turnieju angielska federacja zdecydowała się nie przedłużać kontraktu z Robsonem. Jego selekcjonerski bilans: 95 meczów – 47 zwycięstw, 30 remisów i 18 porażek.

W 1990 roku przyjął ofertę PSV Eindhoven, z którym w ciągu dwóch sezonów zdobył dwa tytuły mistrza Holandii. Jednak brak sukcesów na arenie międzynarodowej i konflikt z zawodnikami sprawiły, że w 1993 roku przeniósł się do Portugalii. Przez rok pracował w Sportingu Lizbona, skąd niespodziewanie, mimo dobrych wyników w lidze, został zwolniony w grudniu 1994 roku. Szefowie głównego rywala Sportingu – FC Porto – miesiąc później zatrudnili Anglika u siebie. Pod koniec sezonu prowadzone przez Robsona Smoki wygrały z białozielonymi z Lizbony w finale Pucharu Portugalii. Później Porto dwukrotnie triumfowało w rozgrywkach o mistrzostwo kraju.

W 1996 roku o Robsona upomniała się FC Barcelona. Jedną z pierwszych decyzji szkoleniowca było kupienie za 20 milionów funtów Brazylijczyka Ronaldo. W sezonie 1996-97 Barcelona zdobyła Superpuchar Hiszpanii, Puchar Hiszpanii oraz Puchar Zdobywców Pucharów, a Robson został wybrany na najlepszego trenera Europy. Na początku kolejnego sezonu przez kilka miesięcy pełnił funkcję dyrektora sportowego klubu. W 1998 roku po raz drugi znalazł zatrudnienie w PSV Eindhoven.

We wrześniu 1999 po siedemnastu latach nieobecności powrócił do Premiership. W Newcastle United pracował przez pięć lat. W sezonie 2002-03 klub zajął w lidze czwarte miejsce, a rok później – trzecie. Robson po raz pierwszy w historii wprowadził Newcastle do Ligi Mistrzów. Został zwolniony w sierpniu 2004 roku po kilku słabszych meczach ligowych.

Od 13 stycznia 2006 roku 73-letni Robson jest konsultantem selekcjonera reprezentacji Irlandii Steve'a Stauntona. Zadaniem tego duetu był awans do Mistrzostw Europy w 2008 roku.

• 1967-67 – Vancouver Whitecaps, grający menedżer
• 1968-68 – Fulham Londyn
• 1969-82 – Ipswich Town
• 1982-90 – reprezentacja Anglii
• 1990-92 – PSV Eindhoven
• 1993-94 – Sporting Lizbona
• 1994-96 – FC Porto
• 1996-97 – FC Barcelona
• 1997-97 – FC Barcelona, dyrektor sportowy
• 1998-99 – PSV Eindhoven
• 1999-04 – Newcastle United
• od 2006 – reprezentacja Irlandii, konsultant selekcjonera Steve'a Stauntona

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• wicemistrzostwo Anglii 1981 i 1982, Puchar Anglii 1978 oraz Puchar UEFA 1981 z Ipswich Town
• mistrzostwo Holandii 1991 i 1992 z PSV Eindhoven
• mistrzostwo Portugalii 1995 i 1996 oraz Puchar Portugalii 1995 z FC Porto
• Puchar Hiszpanii 1997, Superpuchar Hiszpanii 1997 oraz Puchar Zdobywców Pucharów 1997 z FC Barceloną

• IV miejsce na Mundialu 1990 oraz starty na Mistrzostwach Świata 1986 (ćwierćfinał) i Mistrzostwach Europy 1988 (faza grupowa) z reprezentacją Anglii