Ray Wilkins

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: styl, linki wewnętrzne. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Raymond Colin Wilkins
Data i miejsce urodzenia	4 wrzesień 1956 Hillingdon, Anglia
Pozycja	Pomocnik
Wzrost	173 cm
Kariera piłkarska
Lata	Klub	M (G)
1973-1979 1979-1984 1984-1987 1987 1987-1989 1989-1994 1994 1994-1996 1996 1996-1997 1997 1997	Chelsea Manchester United A.C. Milan Paris Saint-Germain F.C. Rangers Queens Park Rangers Crystal Palace Queens Park Rangers Wycombe Wanderers Hibernian Millwall Leyton Orient	179 (30) 160 (7) 73 (2) 13 (0) 70 (2) 155 (8) 1 (0) 21 (0) 1 (0) 16 (0) 3 (0) 3 (0)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1976-1986	Anglia	84 (3)

Raymond Colin 'Butch' Wilkins MBE (ur. 4 września 1956 w Hillingdon, Middlesex) były piłkarz, kluczowy pomocnik reprezentacji Anglii. Obecnie trener i komentator telewizyjny. Jego brat Dean Wilkins jest aktualnym trenerem Brighton & Hove Albion F.C.. Największe klubowe sukcesy odnosił grając w klubach Chelsea Londyn, Manchester United, AC Milan i Queen's Park Rangers.

[edytuj] Biografia

Ray Wilkins w 1970 rozpoczął grę w młodzieżowych drużynach Chelsea, a już w październiku 1973 zadebiutował w pierwszej drużynie Chelsea przeciwko Norwich City. Ray grał w tymże sezonie sporadycznie. Jego bracia Graham i Stephen także byli zawodnikami Chelsea lecz nigdy nie zrobili tam kariery.

W 1975, po spadku Chelsea z ekstraklasy angielskiej odeszło z klubu wielu utytułowanych graczy, wtedy też w wieku 18 lat Wilkins przejął opaskę kapitana drużyny od Rona Harissa. Funkcję tą piastował przez cztery lata. W tym okresie Ray był już kluczowym graczem Chelsea wprowadzając zespół w sezonie 1976-77 do Premier Ligue. Nagłe odejście ówczesnego trenera McCreadie z Chelsea w 1978 roku z klubu spowodowało słabą grę w efekcie, której Chelsea ponownie spadło z Premier League w sezonie 1978-79. Po degradacji Chelsea zgodziło sie na transfer Willkinsa do Manchester United za 800000 funtów. W 1976 Willkins zadebiutował w reprezentacji Anglii przeciwko Włochom.

Już w pierwszym sezonie w Manchester United pokazał, że pieniądze zainwestowane w jego transfer nie byly decyzją chybioną. W reprezentacji Anglii stał się jednym z filarów drużyny, która zakwalifikowała się do finałów Mistrzostw Europy w 1980 roku we Włoszech. Podczas grupowego meczu przeciwko Belgii, Wilkins zdobył wspaniałego gola przechytrzając całą Belgijską obronę.W turnieju tym Anglia nie wyszła jednak z grupy.

Wilkins wystąpił również w Mistrzostwach Świata w Hiszpanii w 1982 roku.

W 1983, Wilkins zdobywa wraz z Manchesterem United Puchar Anglii wygrywając z Brighton 4-0.

W następnym sezonie, Wilkins kontynuował karierę reprezentacyjną pod okiem nowego selekcjonera Boby Robsona, który nie zdołał wprowadzić Lwów Albionu do finałów Mistrzostw Europy w 1984 roku. Latem 1984 Manchester United przyjęło ofertę sprzedaży Wilkinsa za1.5 miliona funtów do włoskiego A.C.Milan. Wilkins trafił jednak na słaby okres gry AC Milan jedyne jego osiągniecie to dotarcie do finału Coppa Italia w 1985 roku.W 1987 dostał zgodę na odejście z klubu do Paris Saint - Germain.

Wilkins był nadal ostają drużyny narodowej Anglii z, którą zakwalifikował się do Mistrzostw Świata w Meksyku w 1986 roku.

W Paryżu grał tylko czterey miesiące. Następnym jego klubem był Glasgow Rangers gdzie trafił za 250,000 funtów. Zdobył dla nich dwa mistrzowskie tytuły i jeden puchar Ligi Szkockiej.

Dalszym klubem Wilkinsa było QPR. Na transfer zdecydował się po długich namowach rodziny aby wrócił do Londynu. Wilkins spędził cztery sezony w QPR stamtąd na krótko trafia do Crystal Palace. Znów wrócił do QPR.

Wilkins odszedł z QPR na początku 1996/97, gdy klub został kupiony przez magnata medialnego Chris Wright. W końcowej fazie kariery zalicza jeszcze epizody w Wycombe Wanderers, Hibernian Edynburg, Millwall, Leyton Orient gdzie kończy karierę.